_shikantaza
Badass junkie
Waarom verbergen in plaats van hulp vragen?
Welcome to the club
Fijn. Vaak helpt het ook wel als de verslaafde thuis weg is en veilig zit. Dat geeft rust aan de naasten.
Amen!
Laatst bewerkt:
Verslaafd aan kratom
Mudshake
Experimenterende gebruiker
Goede vraag. Omdat ik al aan mijn dochters had doorgegeven dat ik (waarschijnlijk) eerder naar huis kan en ik het rot vind om te zeggen dat het nu toch weer wat langer duurt. Ik realiseer me dat ik de tijd moet nemen, maar het voelt toch alsof ik ze (opnieuw) teleurstel 😔
Ja jij zei al dat het een fijne club is. Was jij er gister ook 👀?Welcome to the club
_shikantaza
Badass junkie
Neem de tijd. Herstel laar zich niet haasten. Na half werk is het wachten op een terugval, en dan is de teleurstelling een stuk groter dan wanneer jij een tijdje langer in de kliniek zit om je herstel beter op de rit te krijgen.
Ik was gister bij NA in het oosten des lands.
Mudshake
Experimenterende gebruiker
Inmiddels de tweede dag zonder suboxone. Ik vond zelf dat het verrassend goed ging zonder kratom, maar pas nu ik ook van de vervangende medicatie af ben, voel ik wat er nog 'onder' zat. Wat ik bedoel is dat ik de afgelopen 1,5 week best lekker ging, maar nu pas besef hoe groot de rol is die de suboxone daarin heeft gespeeld. Mijn lijf doet nu zeer, ik ben ontzettend moe, heel emotioneel en regelmatig ook erg verdrietig en ongerust.
Maandagochtend word ik ontslagen na 15 dagen detox. Dan ben ik een week eerder thuis dan gepland en zit er dus ook een gat van een week voor het vervolgtraject begint (dagbehandeling Spoor6). Ik merk dat er vanuit 'thuis' alweer verwachtingen ontstaan, die ik wel begrijp, maar ik sta nog maar aan het begin. Ik heb het middel dat mij hielp de dag aan te kunnen niet meer tot mijn beschikking, maar ik heb nog niet geleerd hoe het zonder moet? Mijn gezin en familie lijken te denken dat de verslaving nu weg is en dat ik bijna weer de oude ben. Dat is deels mijn eigen schuld, het 'mezelf groot houden' draait alweer op volle toeren.
In die zin maak ik me wel zorgen. Niet zo zeer over een terugval, helemaal niet eigenlijk, maar wel over hoe ik mezelf volgende week overeind ga houden en hoe ik er eind volgende week aan toe ben.
Ik zit deze laatste dagen veel alleen op mijn kamer, heb zoveel mensen zien komen en gaan. Zoals ik me nu voel, trek ik het niet meer om naar al die ellende van nieuwkomers te moeten luisteren. Dat klinkt misschien onaardig, en zo voel ik me soms ook, maar op de momenten dat ik wel op de groep moet zijn doe ik zo vriendelijk mogelijk als lukt. Er zijn op dit moment ook nog maar weinig mensen met wie ik een klik voel, maar dat komt dus ook omdat ik nieuwe mensen niet echt meer een kans geef.
Kan goed zijn dat ik een beetje als een zeur overkom, maar dat komt doordat ik me onzeker voel en uit mijn comfortzone ben. Ik ben vooral echt heel dankbaar voor deze kans. Stap 1 is gezet, nu op naar de volgende stap, maar ... het is gewoon wel een pittig proces.
Maandagochtend word ik ontslagen na 15 dagen detox. Dan ben ik een week eerder thuis dan gepland en zit er dus ook een gat van een week voor het vervolgtraject begint (dagbehandeling Spoor6). Ik merk dat er vanuit 'thuis' alweer verwachtingen ontstaan, die ik wel begrijp, maar ik sta nog maar aan het begin. Ik heb het middel dat mij hielp de dag aan te kunnen niet meer tot mijn beschikking, maar ik heb nog niet geleerd hoe het zonder moet? Mijn gezin en familie lijken te denken dat de verslaving nu weg is en dat ik bijna weer de oude ben. Dat is deels mijn eigen schuld, het 'mezelf groot houden' draait alweer op volle toeren.
In die zin maak ik me wel zorgen. Niet zo zeer over een terugval, helemaal niet eigenlijk, maar wel over hoe ik mezelf volgende week overeind ga houden en hoe ik er eind volgende week aan toe ben.
Ik zit deze laatste dagen veel alleen op mijn kamer, heb zoveel mensen zien komen en gaan. Zoals ik me nu voel, trek ik het niet meer om naar al die ellende van nieuwkomers te moeten luisteren. Dat klinkt misschien onaardig, en zo voel ik me soms ook, maar op de momenten dat ik wel op de groep moet zijn doe ik zo vriendelijk mogelijk als lukt. Er zijn op dit moment ook nog maar weinig mensen met wie ik een klik voel, maar dat komt dus ook omdat ik nieuwe mensen niet echt meer een kans geef.
Kan goed zijn dat ik een beetje als een zeur overkom, maar dat komt doordat ik me onzeker voel en uit mijn comfortzone ben. Ik ben vooral echt heel dankbaar voor deze kans. Stap 1 is gezet, nu op naar de volgende stap, maar ... het is gewoon wel een pittig proces.
_shikantaza
Badass junkie
Therapie is wel nodig, maar dat komt ook. Je hebt alleen één week te overbruggen. Je kunt naar meetings gaan. Kijk of je de week in ieder geval goed gedoseerd actief kunt zijn. Verveling is meestal niet zo best in vroeg herstel.
Ik heb 'm eerder vandaag al gepost maar ik wilde jou deze video ook nog even mee geven. Ik denk dat je er wel het e.e.a. van zult herkennen als ik een beetje tussen de regels door lees hoe jij in elkaar steekt.
Mudshake
Experimenterende gebruiker
Bedankt voor je reactie en tip! Een aantal delen van deze video raakt me behoorlijk 😿, dus ik denk dat je een punt hebt. Wel jammer dat ze niet echt vertelt hoe ze dat dan aanpakt, maar dat zal ook wel niet in een paar zinnen te vatten zijn. Ik ga in die tussenweek nog even wat andere videos van haar bekijken.
_shikantaza
Badass junkie
Ze heeft het wel over stappenwerk. Dat is sowieso goed om te gaan doen. En mediteren. Dagelijks.
Mudshake
Experimenterende gebruiker
En weer thuis, de derde dag al. Het is fijn om weer bij de kinderen en beestjes te zijn, maar ik ben ook erg onrustig en somber.
Ik ben 's nachts heel rusteloos, rusteloze benen ook, en daarom slaap ik erg slecht. Ik val pas tegen de ochtend in slaap en het is verleidelijk om dan de hele dag te blijven liggen 😔
Vanmorgen lukte het me om me rond 10.00 uur het bed uit te slepen en ben ik gaan mediteren (nou ja, poging), de hond gaan uitlaten en daarna heb ik zelf nog 3 kwartier op een stevig tempo langs de rivier gelopen. Eerlijk is eerlijk: het hielp wel een beetje.
Ik pieker veel. Over alles wat er is gebeurd, over hoe het zover heeft kunnen komen en of ik ooit weer oke zal zijn met mezelf. @De Zandman reageerde hier eerder: 'Straks ben je weer vrij!'. Dat voelt nog ver weg. Ik ben de afgelopen 1,5 jaar een grens/grenzen overgegaan, en het lukt me niet om terug te keren. Ik voel me niet verbonden met het nu, zit eigenlijk de hele dag in mijn hoofd en nou ja... soms weet ik het gewoon niet meer 💔
Ik mis de mensen van de kliniek, die hadden vaak aan een half woord genoeg. Met een aantal heb ik nog dagelijks contact. Ondanks mijn huidige staat, kijk ik terug op een waardevolle tijd vol mooie mensen en mooie momenten🙏
Op naar de dagbehandeling, die start maandag. Nog vier dagen zien door te komen. Ik hoop dat de therapie etc ook op korte termijn wat verlichting brengt? Heeft iemand daar ervaring mee?
En heeft iemand nog tips tegen dat knagende gevoel in mijn buik/maag? Liefst quick-fix 🤣
En ook: bedankt voor alle fijne reacties die ik op eerdere posts heb gekregen 😍
Ik ben 's nachts heel rusteloos, rusteloze benen ook, en daarom slaap ik erg slecht. Ik val pas tegen de ochtend in slaap en het is verleidelijk om dan de hele dag te blijven liggen 😔
Vanmorgen lukte het me om me rond 10.00 uur het bed uit te slepen en ben ik gaan mediteren (nou ja, poging), de hond gaan uitlaten en daarna heb ik zelf nog 3 kwartier op een stevig tempo langs de rivier gelopen. Eerlijk is eerlijk: het hielp wel een beetje.
Ik pieker veel. Over alles wat er is gebeurd, over hoe het zover heeft kunnen komen en of ik ooit weer oke zal zijn met mezelf. @De Zandman reageerde hier eerder: 'Straks ben je weer vrij!'. Dat voelt nog ver weg. Ik ben de afgelopen 1,5 jaar een grens/grenzen overgegaan, en het lukt me niet om terug te keren. Ik voel me niet verbonden met het nu, zit eigenlijk de hele dag in mijn hoofd en nou ja... soms weet ik het gewoon niet meer 💔
Ik mis de mensen van de kliniek, die hadden vaak aan een half woord genoeg. Met een aantal heb ik nog dagelijks contact. Ondanks mijn huidige staat, kijk ik terug op een waardevolle tijd vol mooie mensen en mooie momenten🙏
Op naar de dagbehandeling, die start maandag. Nog vier dagen zien door te komen. Ik hoop dat de therapie etc ook op korte termijn wat verlichting brengt? Heeft iemand daar ervaring mee?
En heeft iemand nog tips tegen dat knagende gevoel in mijn buik/maag? Liefst quick-fix 🤣
En ook: bedankt voor alle fijne reacties die ik op eerdere posts heb gekregen 😍
Nietingebruik
Experimenterende gebruiker
ik ben heel benieuwd hoe het nu met je gaat.. ik ben ook kratom afhankelijk en ben er nog niet klaar voor om tr stoppen, voornamelijk praktische redenen (alleen, kids, studie en werk) maar dat zou ook geen excuus mogen zijn.. ik heb je dagboek gelezen met tranen in mn ogen. wat ben jij dapper zeg!!!!
Solar
Newbie
Hi Mudshake, ik ben ook benieuwd hoe het met je gaat. Ik ben een nieuwe hier en via google/kratomverslaving in jouw topic terechtgekomen. Ik wil ook stoppen met mijn forse gebruik en schrik wel een beetje van jouw ervaring hiermee. Supergoed dat je het bent aangegaan! Ik hoop dat het goed met je gaat en zou het fijn vinden iets van je te horen!
DePietZaHut
Experimenterende gebruiker
Hopelijk nu weer ok?
Similar threads
