Nog even een bericht voordat dit topic op slot gaat. Veel dank aan iedereen die heeft meegedacht met mij de afgelopen tijd! Dat wordt gewaardeerd. Maar nu is tijd om alleen verder te gaan. Ik merk dat het me frustreert, de goedbedoelde adviezen. Ik voel me gekleineerd en weggezet als een klein kind dat telkens de verkeerde keuzes maakt. Dat bén ik niet. Ik ben zó bewust bezig juist. Ik heb meer over mezelf geleerd in de afgelopen twee jaar dan in mijn hele leven daarvoor. Van de (in mijn ogen) belerende berichten zoals die vanmiddag verschenen, krijg ik erg veel stress. Dikke tranen vandaag, van boosheid en verdriet. Dat kan niet de bedoeling zijn van een eigen topic toch? Deze plek voelt nu even niet veilig voor mij, en dat heb wel nodig, veiligheid. Ik voel me kwetsbaar en lichtgeraakt en ik heb meer aan positiviteit dan aan gedoe en kritiek, zoals vanmiddag. Die positiviteit kan ik mezelf beter geven als ik focus op mijn mentale en fysieke gezondheid en geen tijd 'verdoe' op het DF. Lekker afspreken met vrienden, veel wandelen, weinig online zijn, sporten, dansen, muziek maken, schrijven, lezen, tekenen, dat ga ik doen. Ik weet niet of ik nog terugkom, maar ik heb voor nu een ban van een week gevraagd. Die gaat morgen in. Even een adempauze om te bedenken wat ik wil. Misschien verleng ik de ban daarna, misschien ben ik weer afgekoeld. De tijd zal het leren. Maar nu kies ik even voor mezelf.
Dank, nogmaals!
