Een verlichte meester over LSD en meditatie

[Mezelf]

Blavatsky was altijd mij favoriet maar ook de Golden Dawn en Aleister Crowley (is dat wat je bedoelt?)

Jazeker, ik heb ook op dit moment de twee delen van "de geheime leer" in me kast staan. Amper doorheen te komen met al die namen die sommige religies allemaal wel niet hebben voor goden, bewustzijnstaten of noem maar op. De dingen die ik daarin las waren na al vele psychedelisch ervarinen en wat mij hiervan dan juist weer het meeste bijstond is dat wat veel daarin is beschreven, ik zo ook gezien, gevoelt, ingezien had voornamelijk tijdens trips.

En grappig dat je dit zegt:

En toen heb ik ook ervaren waar Osho voor waarschuwt, namelijk dat meditatie soms een beetje saai en onbevredigend kan worden na intense ervaringen met psychedelica. Dus toen had ik wel het gevoel dat mijn LSD ervaringen me tegenhielden.

Want ik ervaar(de) dit dus precies andersom. Hoewel ik me al veel met meditaties bezig hield (als in dagelijks al niet vaker) ik juist tijdens me psychedelisch ervaring bevestigd heb gekregen voor mezelf hoe goed meditatie wel niet is en hoe mooi en fijn het is om in een hogere staat te raken (of trance). Daarom lukte de meditaties daarna vele malen beter dan voor m'n psychedelische ervaring. Natuurlijk kan ook dat een verkeerde interpratie zijn maar zo voelde het wel. Ik herkende en kon makkelijker in die hogere staten (of hoe je/men het noemen) wil raken.

Ook had ik op jongere leeftijd erg veel met depressies te maken die voornamelijk veroorzaakte werden door insomnia (slapeloosheid) die zelf bijna levensbedreigend werden als dat langer zo doorging. Door therapieen ben ik langzaam iets leren gaan slapen tot ik vanaf me 15de wiet ben gaan roken en eigenlijk is het toen al met stappen vooruit gegaan met mijn welzijn want ik kon immers weer slapen. Maar toen ik dus op me 18de me eerste goede psychedelische ervaring had meegemaakt was alles zo voor mij bewezen van wat ik over het leven dacht. Dat ik voor me zelf door de psychedelische ervaring zoveel bevestiging kreeg ik eigenlijk daarna, vanaf die dag, nooit meer écht met depressies te maken heb gehad.

Zeg 6 jaar terug wel een burn-out en laat nou precies de periode in mijn leven zijn geweest, en dit zag ik pas veel later in, dat ik juist weinig vooor mij doen me met psychedelica bezig hield.

Wil allemaal niet zeggen dat het door of dankzij psychedelica zo is gegaan, maar je brgrijpt dat het voor mij na dit wel zo aanvoelt.

Ik heb psychedelica nog nooit gebruikt in een therapeutische of traditionele setting

En ja hier ga je al natuurlijk he ... Nooit in een ceremoniele setting is wel erg weinig voor iemand die zich hierin verdiept heeft en zovaak heeft getript als ik eerlijk ben . En dan ook nog durven hierover een oordeel/mening te hebben grrrrrr (grapjuh he )
Wellicht had dit gesprek er dan wel heeeeeel anders uitgezien haha.

 

[OtherShore]

Dit is juist de kracht van psychedelica. Ze veroorzaken eerst verwarring, wat ruimte geeft voor creativiteit en nieuwe inzichten, en daarna ga je weer langzamerhand je perceptie op de realiteit in elkaar puzzelen.

Met de kanttekening ben ik het eens: de ervaring moet je niet té serieus nemen. want dan kom je in de valkuil van de Hogere Waarheid.

Ik ben het met je eens dat psychedelica zo werken — Osho ook trouwens — maar Osho en ik geloven wel in een ultieme werkelijkheid, het absolute, dat niet in woorden te bevatten is maar wel ‘ervaren’ kan worden. Een claim of interpretatie kan dus nooit de hogere waarheid zijn, dat klopt, want de hogere waarheid is eigenlijk het direct ‘ervaren’ van en eenworden met het ultieme. Dat je met LSD uiteindelijk niet op dat punt kan komen doet af aan LSD, niet aan het bestaan van de hogere werkelijkheid. In mijn ogen is de valkuil dus dat LSD je een vals beeld kan geven van het ultieme.

Osho onderscheidt in de mens een onderbewustzijn, een ego en een non-ego dat in contact staat met de hogere werkelijkheid en eigenlijk de hogere werkelijkheid is (het onderscheid is niet absoluut natuurlijk). LSD verstoort in zijn ogen de grenzen die het ego normaal stelt aan het onderbewustzijn, waardoor het onderbewustzijn naar boven komt. Maar volgens Osho brengt LSD het non-ego niet naar beneden (om bij ruimtelijke metaforen te blijven). Meditatie wel.

Of jij gelooft in de ultieme werkelijkheid en de mogelijkheid om die te ervaren kan ik uit jouw bericht zo snel niet opmaken @Neo-Shulginist

 

[OtherShore]

Ik reageer morgen even op jouw bericht @Mezelf want mijn vrouw is thuis en ik ga even mijn aandacht op haar richten 🙂

 

[Mezelf]

Mijn interesse werd gewekt toen we drugsvoorlichting kregen op de middelbare school en een ex-verslaafde ons kwam waarschuwen met een verhaal over dat hij op een gegeven moment zo van de kaart was dat hij roze olifantjes uit het stopcontact zag komen.

Toen dacht ik "Wow, kan dat?! Vet!"

Tientallen verschillende psychedelica, honderden trips en vele jaren later heb ik nog altijd geen roze olifantjes gezien 🥲

Kabouters wel?

 

[Neo-Shulginist]

Kabouters wel?

Ja genoeg, maar meestal van porselein.

 

[Mevrouw Pløp]

Mijn interesse werd gewekt toen we drugsvoorlichting kregen op de middelbare school en een ex-verslaafde ons kwam waarschuwen met een verhaal over dat hij op een gegeven moment zo van de kaart was dat hij roze olifantjes uit het stopcontact zag komen.

Toen dacht ik "Wow, kan dat?! Vet!"

Tientallen verschillende psychedelica, honderden trips en vele jaren later heb ik nog altijd geen roze olifantjes gezien 🥲

Misschien wil @Roze Olifant een keer een kop koffie met je drinken? En als ze Øllie dan ook nog meeneemt heb je al twee roze olifantjes gezien! Of ze uit een stopcontact komen betwijfel ik dan weer wel.


@Mezelf laat mij er eens buiten!

Of nouja, als ze thee hebben doe ik wel mee

 

[Neo-Shulginist]

Of jij gelooft in de ultieme werkelijkheid en de mogelijkheid om die te ervaren kan ik uit jouw bericht zo snel niet opmaken @Neo-Shulginist

Ik ken helaas iets te veel filosofieën over allerlei verschillende waarheidsdefinities; van het realisme tot het constructivisme, idealisme, of animisme. En nouja, alleen al het bestaan van die veelheid aan verschillende definities doet vermoeden dat het onwaarschijnlijk is dat er slechts één helemaal juist is en de andere niet. Toch is dat wel wat veel aanhangers van veel waarheidsdefinities bepleiten: dat hún waarheid de echte is.

 

[Neo-Shulginist]

Ik ken helaas iets te veel filosofieën over allerlei verschillende waarheidsdefinities; van het realisme tot het constructivisme, idealisme, of animisme. En nouja, alleen al het bestaan van die veelheid aan verschillende definities doet vermoeden dat het onwaarschijnlijk is dat er slechts één helemaal juist is en de andere niet. Toch is dat wel wat veel aanhangers van veel waarheidsdefinities bepleiten: dat hún waarheid de echte is.

Wat dat betreft sluit ik me eerder aan bij een soort Nietzschiaanse opvatting dat de realiteit wel eens veel absurder zou kunnen zijn dan wij ons kunnen voorstellen, en dat het enige wat je kunt proberen is om steeds bij te leren en met het beste van je kunnen proberen het beter te doen dan voorheen.

 

[Mezelf]

@Mezelf laat mij er eens buiten!

Of nouja, als ze thee hebben doe ik wel mee

Bepaal ik zelf wel thee Junk !! 💪

Nietzschiaanse

Is toch wat anders dan de opvatting dat de realiteit absurder is dan wou ons kunnen voorstellen. Nietzse was toch in het algemeen tegen geloof? of haal ik nu iets doorelkaar (ff niet de gelegenheid dit op te zoeken) of begrijp ik je niet? Dat bedoelde ik zojuist oook trouwens, al die stromen, benamingen, ideeen, geclaimde waarheden. Ik haal ze op een geven moment allemaal doorlkeaar hahha

 

[Neo-Shulginist]

Bepaal ik zelf wel thee Junk !! 💪

Is toch wat anders dan de opvatting dat de realiteit absurder is dan wou ons kunnen voorstellen. Nietzse was toch in het algemeen tegen geloof? of haal ik nu iets doorelkaar (ff niet de gelegenheid dit op te zoeken) of begrijp ik je niet? Dat bedoelde ik zojuist oook trouwens, al die stromen, benamingen, ideeen, geclaimde waarheden. Ik haal ze op een geven moment allemaal doorlkeaar hahha

Naar mijn weten was Nietzsche aanhanger van het absurdisme/perspectivisme, en was hij inderdaad tegen religie, want 'God is dood', schreef hij, en we zullen het daardoor nu zelf moeten uitzoeken. Nietzsche wordt vaak met nihilisme in verband gebracht, maar die associatie is niet correct. Hij vond dat absolute opvattingen zoals die in de kerk bestaan, maar ook in de filosofie, een manier waren om het ego te verheffen. Dus maakt hij eerst gehakt van al die opvattingen, waarna hij dus gaat betogen hoe je dan tot moraliteit kunt komen zonder dat je een absolute opvatting van waarheid aanhangt. Dat is dus juist niet nihilistisch, omdat het wel degelijk een moraliteit voorschrijft. Alleen pogingen om die moraliteit aan een waarheidsbeeld te verbinden doet hij dus af als een poging om het ego te verheffen boven anderen.

 

[Neo-Shulginist]

Naar mijn weten was Nietzsche aanhanger van het absurdisme/perspectivisme, en was hij inderdaad tegen religie, want 'God is dood', schreef hij, en we zullen het daardoor nu zelf moeten uitzoeken. Nietzsche wordt vaak met nihilisme in verband gebracht, maar die associatie is niet correct. Hij vond dat absolute opvattingen zoals die in de kerk bestaan, maar ook in de filosofie, een manier waren om het ego te verheffen. Dus maakt hij eerst gehakt van al die opvattingen, waarna hij dus gaat betogen hoe je dan tot moraliteit kunt komen zonder dat je een absolute opvatting van waarheid aanhangt. Dat is dus juist niet nihilistisch, omdat het wel degelijk een moraliteit voorschrijft. Alleen pogingen om die moraliteit aan een waarheidsbeeld te verbinden doet hij dus af als een poging om het ego te verheffen boven anderen.

Wat dat betreft sluit ik me eerder aan bij een soort Nietzschiaanse opvatting dat de realiteit wel eens veel absurder zou kunnen zijn dan wij ons kunnen voorstellen, en dat het enige wat je kunt proberen is om steeds bij te leren en met het beste van je kunnen proberen het beter te doen dan voorheen.

Om het weer terug te brengen naar LSD, kijk ik dus ook zo naar gebruik van die drug.

LSD is een middel waarmee je je perspectief kunt veranderen, volgens mij zijn we het daarover wel eens. Dat kan nuttig zijn, zolang je goed reflecteert op wat die ervaring nou precies zegt en de inzichten gebruikt om beter te doen. Anderzijds kan het nieuw vergaarde inzicht ook kwalijke keuzes informeren, en dat wil je natuurlijk voorkomen. Alleen je weet nooit precies wat nou de juiste inzichten zijn en wat de correcte waarheid is. Dus het enige wat je kan proberen is om je eigen opvatting niet te serieus nemen en reflecteren op de vraag hoe je het beter kan doen.

In die zin kan LSD een middel zijn wat bruikbaar toegepast kan worden voor het verrijken van perspectieven.

 

[OtherShore]

Toch is dat wel wat veel aanhangers van veel waarheidsdefinities bepleiten: dat hún waarheid de echte is.

Hier zit denk ik een misverstand, want ik zeg dus dat je de ultieme waarheid niet kunt definiëren. Het gaat voorbij aan onze cognitieve vermogens en aan ons voorstellingsvermogen (en daarom ook voorbij aan LSD). Natuurlijk is het bestaan van het ultieme (dat eigenlijk puur bewustzijn is) ook een soort claim, maar dat is dan een metafysische claim en slechts indirect een epistemologische. Ik voel er ook wat voor om te zeggen dat het hier in het algemeen gaat om mystieke claims die niet filosofisch van aard zijn.

Osho was trouwens oorspronkelijk een filosofie professor, wist je dat?

Dus maakt hij eerst gehakt van al die opvattingen, waarna hij dus gaat betogen hoe je dan tot moraliteit kunt komen zonder dat je een absolute opvatting van waarheid aanhangt. Dat is dus juist niet nihilistisch, omdat het wel degelijk een moraliteit voorschrijft.

Dit klopt denk ik niet helemaal. De strekking van Zur Genealogie der Moral is wel dat er geen objectieve basis is voor moraliteit, maar daartegenover zet Nietzsche een soort anti-moraliteit die niets voorschrijft. Zijn doel was in elk geval niet het voorschrijven van een nieuwe moraliteit. Maar ik snap je punt — 'dat de realiteit wel eens veel absurder zou kunnen zijn dan wij ons kunnen voorstellen' — wel. Mag ik je een agnost noemen? 😉

 

[OtherShore]

Hoewel ik me al veel met meditaties bezig hield (als in dagelijks al niet vaker) ik juist tijdens me psychedelisch ervaring bevestigd heb gekregen voor mezelf hoe goed meditatie wel niet is en hoe mooi en fijn het is om in een hogere staat te raken (of trance). Daarom lukte de meditaties daarna vele malen beter dan voor m'n psychedelische ervaring.

Ah, maar dit is iets dat de vragenstelster in het boekje ook zegt 🙂 Haar meditaties namen een vlucht na LSD gebruik. Osho gaat daar tegenin, maar dan moet je het boekje maar eens lezen 😉

En ja hier ga je al natuurlijk he ... Nooit in een ceremoniele setting is wel erg weinig voor iemand die zich hierin verdiept heeft en zovaak heeft getript als ik eerlijk ben . En dan ook nog durven hierover een oordeel/mening te hebben grrrrrr (grapjuh he )
Wellicht had dit gesprek er dan wel heeeeeel anders uitgezien haha.

Hahaha, ja hier heb ik niks tegen in te brengen. Ik heb voor mezelf natuurlijk weleens de adviezen gevolgd die je al even noemde, maar ik was er — op die paar momenten na — niet heel bewust mee bezig. Ik was/ben meer van het geheel spontaan en zoveel mogelijk ongepland en ongestructureerd trippen in een zo prikkelend mogelijke omgeving. Denk Ken Kesey and the Merry Prankster stijl, niet Timothy Leary. Daar waren vroeger veel meer voorstanders van, maar die zijn inmiddels een beetje in de minderheid.

En tja, over het vermogen van psychedelica om emotionele en mentale problemen op te lossen zijn we het denk ik wel eens. Daar heb ik genoeg voorbeelden van gezien. (Alleen noem ik dat dus niet spiritueel maar therapeutisch — definitie kwestie.)

 

[Neo-Shulginist]

Hier zit denk ik een misverstand, want ik zeg dus dat je de ultieme waarheid niet kunt definiëren. Het gaat voorbij aan onze cognitieve vermogens en aan ons voorstellingsvermogen (en daarom ook voorbij aan LSD). Natuurlijk is het bestaan van het ultieme (dat eigenlijk puur bewustzijn is) ook een soort claim, maar dat is dan een metafysische claim en slechts indirect een epistemologische. Ik voel er ook wat voor om te zeggen dat het hier in het algemeen gaat om mystieke claims die niet filosofisch van aard zijn.

Ja ik vind dus wel dat je poogt een waarheid te definiëren, maar dan door te zeggen dat je 'm slechts kunt ervaren. Vervolgens verbind je er wel allerlei conclusies aan wat dan echt is en wat niet (dus inderdaad epistemologisch). Maar goed, ik vraag me dan af, als de echte waarheid dan toch zo onbegrijpelijk is, waarom zouden we dan nog moeten pogen het daadwerkelijk te begrijpen? Als je net hebt gezegd dat dat niet kan.

 

[Neo-Shulginist]

Ja ik vind dus wel dat je poogt een waarheid te definiëren, maar dan door te zeggen dat je 'm slechts kunt ervaren. Vervolgens verbind je er wel allerlei conclusies aan wat dan echt is en wat niet (dus inderdaad epistemologisch). Maar goed, ik vraag me dan af, als de echte waarheid dan toch zo onbegrijpelijk is, waarom zouden we dan nog moeten pogen het daadwerkelijk te begrijpen? Als je net hebt gezegd dat dat niet kan.

Overigens hebben we het hier specifiek over LSD.. Maar als je kijkt naar DMT dan is een zeer veel voorkomende ervaring dat de trip juist als 'hyperrealistisch' wordt ervaren: echter dan echt. Dat is een belangrijk thema wat Rick Strassman tegenkomt bij veel van zijn proefpersonen die hij injecteerde met een breakthrough dosis DMT.

Gooi je dat dan over dezelfde boeg?

Of zou het misschien ook mogelijk zijn dat er in ons brein mechanismen zitten die ons tot de interpretatie leiden dat iets echt is, of juist niet? Dat zou nog niet zo'n gekke gedachte zijn toch? Aangezien sommige mensen ook last hebben van derealisatie en depersonalisatie, met als kenmerk dat ze de realiteit als onecht beschouwen. En dat zijn geestesstoornissen.

Met andere woorden: als je de ervaring hebt dat iets écht helemaal waar is, hoe weet je dan dat dat daadwerkelijk klopt?

 

[OtherShore]

Ja ik vind dus wel dat je poogt een waarheid te definiëren, maar dan door te zeggen dat je 'm slechts kunt ervaren. Vervolgens verbind je er wel allerlei conclusies aan wat dan echt is en wat niet (dus inderdaad epistemologisch). Maar goed, ik vraag me dan af, als de echte waarheid dan toch zo onbegrijpelijk is, waarom zouden we dan nog moeten pogen het daadwerkelijk te begrijpen? Als je net hebt gezegd dat dat niet kan.

“Het absolute bestaat” is een metafysische claim. Als je dan vraag “hoe weet je dat?” wordt het epistemologie. Ik probeer niet te definiëren wat waarheid is, ik doe een claim naar waarheid. Maar goed, niet belangrijk eigenlijk.

Ik zeg verder niet dat je de waarheid — of de realiteit eigenlijk — moet begrijpen. Ik zeg dat je haar moet ervaren. Je kunt je wel een beeld vormen dat een benadering is (en daar moeten we het maar even maar doen) maar met de kanttekening dat de benadering geen recht doet aan de realiteit. Desalniettemin is de benadering nuttig, want zij wijst wel de richting aan.

 

[OtherShore]

Met andere woorden: als je de ervaring hebt dat iets écht helemaal waar is, hoe weet je dan dat dat daadwerkelijk klopt?

Ik heb met DMT op geen enkele dosis een breakthrough ervaren die mij als echt voorkwam. Ik twijfel zelfs of ik ooit een breakthrough ervaren heb. Ik zit weleens op level 7 van de psychedelische geometrie, maar ik beleef dat niet als in een andere werkelijkheid zijn. Dat lijkt me ook een persoonlijke beleving en interpretatie. Ik kan ook altijd nog een beetje terugschakelen — knipperend met mijn ogen — dus de illusie is voor mij niet compleet. Over jouw specifieke voorbeeld kan ik dus niet meepraten.

Maar je vraag is eigenlijk: hoe weet je nou dat je de ultieme werkelijkheid ervaren hebt?

Er zijn eigenlijk twee belangrijke criteria:

1. De ervaring is een complete verassing, compleet nieuw, en staat niet in verhouding tot iets dat je eerder ervaren hebt.

2. Je ondergaat een diepe transformatie. De ervaring verandert je compleet. En dat is vervolgens ook merkbaar. Zo zou je de ware goeroe dan trouwens ook een beetje kunnen herkennen.

Ook dan is er nog wel ruimte voor vergissing en hier speelt de goeroe dan toch een rol, want die heeft de ultieme werkelijkheid als het goed is ervaren, maar ik snap dat dat voor jou niet bevredigend is.

 

[Neo-Shulginist]

“Het absolute bestaat” is een metafysische claim. Als je dan vraag “hoe weet je dat?” wordt het epistemologie. Ik probeer niet te definiëren wat waarheid is, ik doe een claim naar waarheid. Maar goed, niet belangrijk eigenlijk.

Ik zeg verder niet dat je de waarheid — of de realiteit eigenlijk — moet begrijpen. Ik zeg dat je haar moet ervaren. Je kunt je wel een beeld vormen dat een benadering is (en daar moeten we het maar even maar doen) maar met de kanttekening dat de benadering geen recht doet aan de realiteit. Desalniettemin is de benadering nuttig, want zij wijst wel de richting aan.

Ja maar ik vind dit dus wel belangrijk. Want hiermee maak je onderscheid tussen een echte perceptie/ervaring van de realiteit, en een onechte ervaring van de realiteit. Door die claim absoluut te maken ontzeg je mij vervolgens het 'recht' om er een andere interpretatie op na te houden. Mijn ervaring van de realiteit wordt dan ondergeschikt, omdat het niet voldoet aan de absolute claim over wat de echte ervaring van realiteit dan is. Hier wordt het wat mij betreft dus schimmig, omdat dit het fundament wordt van een machtsrelatie van een goeroe die weet hoe het echt zit en zijn lagere volgelingen die zo'n claim ontzegd wordt (master-slave morality, anyone?).

Maar goed, dat zeg ik ook al vanaf het begin van deze discussie: dat ik diepkritisch ben naar eenieder die een claim doet over een absolute waarheid omdat daarmee het ego verheven wordt boven andere stervelingen.

Ik vind dat sowieso een valkuil van het boeddhisme. Het streven naar verlichting snap ik tot op zekere hoogte ook wel. En ik wil best geloven dat je met extreem veel oefening een soort van meta-cognitie bereikt waarin je wel in contact staat met je gebruikelijke perceptie, maar ook daarboven kunt zweven om die perceptie te zien voor wat het is.

Wat ik alleen bestrijd is het idee dat
1. die transcendente perceptie een ervaring van de absolute waarheid is, en
2. dat je die staat van bewustzijn dan kunt vasthouden voor de rest van je leven.

Hoewel dit soort zelfoverstijgende ervaringen gekenmerkt worden door een gevoel van tijdloosheid, is dat het volgens mij niet. Op een gegeven moment zul je je toch weer gewoon met aardse zaken bezig moeten houden zoals eten en poepen (zie Hans Teeuwen over 'jezus heeft ook scheten gelaten' ). Beetje banaal natuurlijk zo'n denkwijze, maar ik vind het dus echt essentieel om dat soort figuren ook regelmatig even van hun spreekstoel af te schoppen juist omdat van die absolute claims over de waarheid kunnen leiden tot allerlei problematische machtsrelaties - wat dus in het geval van Osho ook is gebeurd.

 

[Neo-Shulginist]

Wat betreft het filosoferen over transcendentie vind ik verreweg het beste boek: De Kunst van Controleverlies van Jules Evans.

Hij legt eerst uit wat controleverlies/transcendentie/extase is, wat het nut ervan is, wat de valkuilen zijn, en hoe je die kunt begrenzen. Daarna gaat hij voor allerlei verschillende manieren om zo'n vorm van bewustzijn te bereiken (meditatie, dans, tantra, drugs, muziek, etc.) door de geschiedenisboeken heen om te verkennen hoe mensen vanaf de Verlichting tot nu allerlei rituelen hebben gevormd rondom het bereiken van transcendentie.

Wat Evans daarmee wat mij betreft heel goed laat zien is hoe al dat soort ervaringen zeer vergelijkbaar zijn, ookal worden ze op andere manieren bereikt. En hij laat dus ook zien dat zulke ervaringen van extase (soms ook bijna-dood-ervaringen) eigenlijk best wel veel voorkomen, zelfs al zijn ze volledig taboe in de Westerse wereld en het Verlichtingsdenken.

Voor mij is dat dus de juiste toon qua onderkennen dat er ervaringen zijn die een andere vorm van bewustzijn laten opborrelen, maar die niet verheffen tot een absolute waarheid over een of andere goeroe die nu weet hoe het precies zit. Want ook zijn ervaring is relatief, en slechts een voorbeeld van ook een manier hoe je in extase kunt geraken.

De kunst van controleverlies - Uitgeverij Ten Have

Publieksfilosoof Jules Evans, bekend van The School of Life, schrijft over hoe we kunnen leven zonder alles te controleren.

www.uitgeverijtenhave.nl

 

[Neo-Shulginist]

Wat Evans daarmee wat mij betreft heel goed laat zien is hoe al dat soort ervaringen zeer vergelijkbaar zijn, ookal worden ze op andere manieren bereikt. En hij laat dus ook zien dat zulke ervaringen van extase (soms ook bijna-dood-ervaringen) eigenlijk best wel veel voorkomen, zelfs al zijn ze volledig taboe in de Westerse wereld en het Verlichtingsdenken.

Overigens is dit ook de conclusie waartoe Rick Strassman komt in zijn boek DMT: The Spirit Molecule. Dat bijna-dood-ervaringen en DMT-trips zeer vergelijkbaar zijn, dat ze gekenmerkt worden door een schijnbaar tijdloze ervaring die als echter dan echt wordt beschreven en nieuwe creatieve inzichten geeft over het zijn en het ik.

 

[OtherShore]

Ik snap je toch niet helemaal @Neo-Shulginist want ik zeg dat niets dat gezegd kan worden de absolute waarheid kan zijn. Als iets gezegd kan worden is het altijd een interpretatie. Daaruit volgt dat niets dat ik gezegd heb de absolute waarheid is.

Waar het misschien misgaat is als iemand zegt “Ik heb het ultieme ervaren en ik ben de ultieme autoriteit”. Dat is op zich wel gevaarlijk en Osho doet dat tussen neus en lippen door wel een beetje. Maar ik niet hoor 😅

Ik zou op zich wel kunnen zeggen “God bestaat en ik ben het niet eens met mensen die denken dat God niet bestaat” maar ik kan dat wel relativeren. Dus ik vraag je zeker niet om de ideeën die ik presenteer van mij aan te nemen.

Het lastige is denk ik dat Osho ergens wel slimme dingen zegt over meditatie en LSD, maar dat er op de achtergrond een soort fundamentele autoriteitsclaim meespeelt die voor jou niet acceptabel is. Ik zie het probleem wel, maar ik zie zo snel de oplossing niet 😅 want sommige dingen die Osho zegt zijn op dit moment voor ons niet verifieerbaar.

Edit: Nu schiet me toch nog iets te binnen. Op zich verwacht Osho ook niet dat je zijn woorden voor waar aanneemt. Hij wilt mensen eigenlijk stimuleren om zelf op zoek te gaan naar de hogere waarheid. Maar hij presenteert zichzelf natuurlijk wel als gids en dat is voor jou misschien al problematisch.

Edit 2: Osho zegt natuurlijk ook niet dat hij exclusieve toegang heeft tot de hogere waarheid. Dus daar zit wel een verschil met de gevestigde religies.

 

[Neo-Shulginist]

Ik snap je toch niet helemaal @Neo-Shulginist want ik zeg dat niets dat gezegd kan worden de absolute waarheid kan zijn. Als iets gezegd kan worden is het altijd een interpretatie. Daaruit volgt dat niets dat ik gezegd heb de absolute waarheid is.

Waar het misschien misgaat is als iemand zegt “Ik heb het ultieme ervaren en ik ben de ultieme autoriteit”. Dat is op zich wel gevaarlijk en Osho doet dat tussen neus en lippen door wel een beetje. Maar ik niet hoor 😅

Ik zou op zich wel kunnen zeggen “God bestaat en ik ben het niet eens met mensen die denken dat God niet bestaat” maar ik kan dat wel relativeren. Dus ik vraag je zeker niet om de ideeën die ik presenteer van mij aan te nemen.

Het lastige is denk ik dat Osho ergens wel slimme dingen zegt over meditatie en LSD, maar dat er op de achtergrond een soort fundamentele autoriteitsclaim meespeelt die voor jou niet acceptabel is. Ik zie het probleem wel, maar ik zie zo snel de oplossing niet 😅 want sommige dingen die Osho zegt zijn op dit moment voor ons niet verifieerbaar.

Edit: Nu schiet me toch nog iets te binnen. Op zich verwacht Osho ook niet dat je zijn woorden voor waar aanneemt. Hij wilt mensen eigenlijk stimuleren om zelf op zoek te gaan naar de hogere waarheid. Maar hij presenteert zichzelf natuurlijk wel als gids en dat is voor jou misschien al problematisch.

Edit 2: Osho zegt natuurlijk ook niet dat hij exclusieve toegang heeft tot de hogere waarheid. Dus daar zit wel een verschil met de gevestigde religies.

Zoals briljant gepersifleerd in Life of Brian:

"You've got to all think for yourselves!
-"Yes! We've got to work it out for ourselves! Tell us more!"

 

[Mezelf]

Osho gaat daar tegenin, maar dan moet je het boekje maar eens lezen 😉

Zei ik niet dat ik dat boekje jaaaren lang gehad heb en je denkt dus dat ik boekjes heb voor alleen de sier in een boekenkast . Ik ervaar en vooral ook mijn omgeving wat het met me gedaan heeft? Daar was geen ontkomen aan geloof mij maar. Ik was hier nu niet aan het typen zeeeeer hoogstwaarschijnlijk. Maar dat is een heel ander verhaal haha.

Wat betreft het filosoferen over transcendentie vind ik verreweg het beste boek: De Kunst van Controleverlies van Jules Evans.

Hij legt eerst uit wat controleverlies/transcendentie/extase is, wat het nut ervan is, wat de valkuilen zijn, en hoe je die kunt begrenzen. Daarna gaat hij voor allerlei verschillende manieren om zo'n vorm van bewustzijn te bereiken (meditatie, dans, tantra, drugs, muziek, etc.) door de geschiedenisboeken heen om te verkennen hoe mensen vanaf de Verlichting tot nu allerlei rituelen hebben gevormd rondom het bereiken van transcendentie.

Wat Evans daarmee wat mij betreft heel goed laat zien is hoe al dat soort ervaringen zeer vergelijkbaar zijn, ookal worden ze op andere manieren bereikt. En hij laat dus ook zien dat zulke ervaringen van extase (soms ook bijna-dood-ervaringen) eigenlijk best wel veel voorkomen, zelfs al zijn ze volledig taboe in de Westerse wereld en het Verlichtingsdenken.

Voor mij is dat dus de juiste toon qua onderkennen dat er ervaringen zijn die een andere vorm van bewustzijn laten opborrelen, maar die niet verheffen tot een absolute waarheid over een of andere goeroe die nu weet hoe het precies zit. Want ook zijn ervaring is relatief, en slechts een voorbeeld van ook een manier hoe je in extase kunt geraken.

De kunst van controleverlies - Uitgeverij Ten Have

Publieksfilosoof Jules Evans, bekend van The School of Life, schrijft over hoe we kunnen leven zonder alles te controleren.

www.uitgeverijtenhave.nl

Ik had dit eigenlijk niet beter kunnen verwoorden. Zo kunnen voor mij alle soorten ervaringen of dat nou tijdens een spiritueel meditatie retrait is, pelgrim tocht, (ceremoniele) psychedelische, maar ook tijdens een bijzonder moment terwijl je aan het autorijden bent ongelofelijke spitituele ervaringen zijn en wel degelijk bij jou persoonlijk spirituele pad/groei horen.

Mijn moeder haar grootste bewustwording was tijdens een vakantie in afrika dat ze eventje ergens aan het plassen was. Ze heeft daar vanuit het niets in staat geweest waarin ze absolute eenheid, verbondenheid en extase ervaarde. Bloedje nuchter zonder enige meditatie oefening.

Dus wat ik hiermee wil zeggen... Wie geeft het recht of denk zich zo verheven te voelen dat hij beter weet dan ik of mijn psychedelische ervaringen of mijn schijtpauze een tool is voor mijn spirituele ontwikkeling? Zoals @Neo-Shulginist zegt is ook zijn maar echt IEDERS ervaring relatief.

Iemand die dus zegt dat iets wel of niet goed is voor spirituele ontwikkeling heeft het in mijn ogen niet begrepen. Er is namelijk niks goed of fout voor je eventuele spirituele ontwikkeling. Voor de 1 kan meditatie DE valkuil zijn tot groei, bij de ander psychedelica, bij de ander trauma, bij de noem het maar op. Maar dus ook dat deze genoemde dingen JUIST de spirituele ontwikkeling van iemand ondersteunen. Er zijn in mijn ogen net zoveel wegen naar "verlichting" als dat er mensen bestaan. En kan er dus noooooit gezegd worden of iets goed is (geweest) voor een ander of niet.

 

[Mezelf]

Iemand die dus zegt dat iets wel of niet goed is voor spirituele ontwikkeling heeft het in mijn ogen niet begrepen. Er is namelijk niks goed of fout voor je eventuele spirituele ontwikkeling. Voor de 1 kan meditatie DE valkuil zijn tot groei, bij de ander psychedelica, bij de ander trauma, bij de noem het maar op. Maar dus ook dat deze genoemde dingen JUIST de spirituele ontwikkeling van iemand ondersteunen. Er zijn in mijn ogen net zoveel wegen naar "verlichting" als dat er mensen bestaan. En kan er dus noooooit gezegd worden of iets goed is (geweest) voor een ander of niet.

Ja en dit is wel een zeer vastgeroeste mening (feit voor mezelf natuurlijk) die jij een OSHO of wie dan ook mij niet zomaar vanaf helpt want ik ben niet van de 1 op de andere dag op deze conclusie gekomen en niet door het luisteren of aannemen naar wat anderen zeggen of in ieder geval zeker niet van 1 persoontje.

Zo zei ik al eerder (of heb ik dat niet gezegd? geen zin terug te lezen) dat de dingen die ik in de geheime leer heb gelezen van dame blavatsky juist heeeeeel veel schetste waar ik tijdens toch psychedelische ervaringen zelf achter was gekomen. Als ik hier niet zelf achter was gekomen waren deze dingen die ik in dat boek gelezen had niet eens zo goed blijven plakken denk ik. Ik weet niet of je die twee boeken kent @OtherShore maare het zijn op zijn zachts gezegt geen twee dunnen boekjes whahaha

 

[Mezelf]

Ik zeg verder niet dat je de waarheid — of de realiteit eigenlijk — moet begrijpen. Ik zeg dat je haar moet ervaren.

Terugkomend op dit. Hier spreek je of Osho zichzelf toch eigenlijk tegen. Hoezo je moet hem ervaren? wanneer weet je dat je het juiste ervaart dan? Hoe weet Osho dat wat hij ervaarde het juiste was? en niet juist een vertroebeling van het ultieme waarheid is/was?

 

[Mezelf]

Hahaha, ja hier heb ik niks tegen in te brengen. Ik heb voor mezelf natuurlijk weleens de adviezen gevolgd die je al even noemde, maar ik was er — op die paar momenten na — niet heel bewust mee bezig. Ik was/ben meer van het geheel spontaan en zoveel mogelijk ongepland en ongestructureerd trippen in een zo prikkelend mogelijke omgeving. Denk Ken Kesey and the Merry Prankster stijl, niet Timothy Leary. Daar waren vroeger veel meer voorstanders van, maar die zijn inmiddels een beetje in de minderheid.

Nou moet ik natuurlijk bekennen dat ik Veeeele malen ook op deze manier zoals je hierschets hebt getript maar durf ook te zeggen dat zeker 30 a 40 % van 100den trips volledig gespits was op meditatie, met een bepaalde intentie en volledig psychische voorbereid. Nog net niet echte sjamanistisch ceremonies. Je zou het verwesterde ceremonies kunnen noemen haha

 

[Mezelf]

Wat ik verder ook nog wil zegggen. Ja heb nu wat meer tijd haha....
Osho was verder natuurlijk verre van een domme man en was sociaal zeer goed aangelegd en echt waar, ook ik vind het een zeer boeiende man en ben ik het met veel eens met wij hij zei. Ook heb ik er gerust ook wat aan gehad/geleerd door over hem of van hem te lezen/horen. Dat gezegd hebbende, wat ik bij meer intelligente mensen merk die vinden dat ze (beter) weten of het juiste weten. Dat ze tijdens wat ze betogen heel tactisch begrip tonen voor de anders denkenden, slim aangeven dat wat zijzelf zeggen niet de waarheid HOEFT zijn (maar eigenlijk toch ook weer wel haha). Simpel gezegd zichzelf slim indekken in alles wat ze zeggen. Neemt nog steeds niet weg dat wat hij vond en zei gerust veel van waar was en zeker in heeeeel veel gevallen. Maar zeker niet absoluut is. Wat hij dus tactisch indekt maar tegelijkertijd toch stiekem zegt dat hij het wel weet . Slimme mensen zijn mensen als Osho zeker niet

 

[OtherShore]

Zei ik niet dat ik dat boekje jaaaren lang gehad heb en je denkt dus dat ik boekjes heb voor alleen de sier in een boekenkast .

Ik heb zelf ook gewoon zijn boek jaren gehad (alleen bij verhuizen eens verloren haha)

Ah je had het over dit specifieke boek. Nu snap ik ‘m 😅 Dat is eigenlijk wel bijzonder dan, want het is niet zijn bekendste boek.

Ik weet niet of je die twee boeken kent @OtherShore maare het zijn op zijn zachts gezegt geen twee dunnen boekjes whahaha

Ja, ik heb The Secret Doctrine gelezen. Voor zover mogelijk 😂 Zonder psychedelica had ik er nog minder van begrepen.

Hoe weet Osho dat wat hij ervaarde het juiste was?

Hier zit idd een probleem, want Osho had zelf geen meester. Dus zelfs vanuit zijn eigen visie kun je hier vraagtekens bij zetten.

In het algemeen merk ik dat er zowel bij @Mezelf als bij @Neo-Shulginist een soort fundamenteel wantrouwen leeft tegenover elke autoriteit. Nou neem ik zelf ook niet zomaar alles aan, maar ik heb mijn leven doorgebracht binnen de gevestigde religies, eerste Katholicisme en daarna Islam. Voor mij is het bestaan van een hogere autoriteit op zich geen problematisch gegeven. Het gaat mij vooral om het vinden van een betrouwbare autoriteit, maar als ik eenmaal vertrouwen heb in een autoriteit, dan kan ik daar veel van aannemen.

Is dat nou fout? Je zou kunnen zeggen dat ik goedgelovig ben. Maar aan de andere kant, we hebben allemaal onze autoriteiten, of het nou de natuur is, of een psychoactive stof, of de wetenschap en het verificatieprincipe (volgens mij heb ik dat laatst al een keer tegen @Mindless gezegd). Dus misschien is het probleem dat ik vertrouwen heb in bronnen die voor de hedendaagse mens niet meer vanzelfsprekend autoriteit hebben. Ik pas gewoon niet in deze tijd!

 

[OtherShore]

Dat gezegd hebbende, wat ik bij meer intelligente mensen merk die vinden dat ze (beter) weten of het juiste weten. Dat ze tijdens wat ze betogen heel tactisch begrip tonen voor de anders denkenden, slim aangeven dat wat zijzelf zeggen niet de waarheid HOEFT zijn (maar eigenlijk toch ook weer wel haha).

Hier herken ik mezelf ook wel in 😅 Het is ergens wel een ego dingetje om te denken dat je een hogere wijsheid bezit of dat je weet wie een hogere wijsheid bezit.

Maar aan de andere kant, is wantrouwen tegenover elke autoriteit misschien ook een ego dingetje? Zo van “Ik hoef van niemand iets aan te nemen” of “Ik kom er zelf wel uit”.

 

[Neo-Shulginist]

In het algemeen merk ik dat er zowel bij @Mezelf als bij @Neo-Shulginist een soort fundamenteel wantrouwen leeft tegenover elke autoriteit. Nou neem ik zelf ook niet zomaar alles aan, maar ik heb mijn leven doorgebracht binnen de gevestigde religies, eerste Katholicisme en daarna Islam. Voor mij is het bestaan van een hogere autoriteit op zich geen problematisch gegeven. Het gaat mij vooral om het vinden van een betrouwbare autoriteit, maar als ik eenmaal vertrouwen heb in een autoriteit, dan kan ik daar veel van aannemen.

Als een autoriteit beroep op zichzelf doet in een claim, dan vind ik dat een drogreden ja en ben ik daar erg skeptisch over.

Betekent niet dat ik skeptisch ben tegen elke vorm van autoriteit. Als je goed oplet zie je me vaak genoeg schrijvers en onderzoeken citeren of parafraseren. Ik denk alleen dat alle informatie een zekere mate van betrouwbaarheid heeft. Ik ben dus gewend om claims te beoordelen op hun betrouwbaarheid. Van autoritaire figuren heb ik daarbij dan ook hogere verwachtingen. Als je een autoriteit bent, dan word je geacht te weten hoe het zit, dus dan moet je dat ook goed kunnen onderbouwen. Het is dan niet omdat iemand of een organisatie weet hoe het zit, maar omdat die persoon of organisatie goed een bepaald perspectief kan onderbouwen.

 

[Neo-Shulginist]

Maar aan de andere kant, is wantrouwen tegenover elke autoriteit misschien ook een ego dingetje? Zo van “Ik hoef van niemand iets aan te nemen” of “Ik kom er zelf wel uit”.

Zo'n uitspraak zou simpelweg niet waar zijn, want je kan niet leren in een vacuüm. Al was het maar omdat je taal van anderen hebt moeten leren en dat de betekenis van woorden alleen maar betekenis heeft omdat die gedeeld worden.

 

[OtherShore]

Betekent niet dat ik skeptisch ben tegen elke vorm van autoriteit.

Okay, dat begrijp ik. Maar dan zit je toch wel met een probleem, want een hogere waarheid kun je vaak niet op betrouwbaarheid beoordelen. Eigenlijk kun je de basis aannames achter incompatibele wereldbeelden zelden verifiëren. Dus als er een hogere waarheid is, dan zul je daar altijd moeite mee hebben. Sluit je dan niet de deur voor centrale aspecten van godsdienst en spiritualiteit?

 

[Mezelf]

Ja, ik heb The Secret Doctrine gelezen. Voor zover mogelijk 😂 Zonder psychedelica had ik er nog minder van begrepen.

Ja dat zijn dezelfde maar dan in het engels haha . Talen waren nou niet me goedste vak zeg maar en dit in het nederlands was al amper te begrijpen.
Dan zoals ik eerder zei allllll die namen... ik kan al nul namen onthouden dus had helemaal boekje naast me met namenlijst en betekenis erachter. Enige keer dat ik soort van studeerde alleen kon ik er geen diploma van halen whaha LoL... Maargoe slecht in namen was niet handig met boeken als deze toch henk?

Hier zit idd een probleem, want Osho had zelf geen meester. Dus zelfs vanuit zijn eigen visie kun je hier vraagtekens bij zetten.

Amen

In het algemeen merk ik dat er zowel bij @Mezelf als bij @Neo-Shulginist een soort fundamenteel wantrouwen leeft tegenover elke autoriteit. Nou neem ik zelf ook niet zomaar alles aan, maar ik heb mijn leven doorgebracht binnen de gevestigde religies, eerste Katholicisme en daarna Islam. Voor mij is het bestaan van een hogere autoriteit op zich geen problematisch gegeven. Het gaat mij vooral om het vinden van een betrouwbare autoriteit, maar als ik eenmaal vertrouwen heb in een autoriteit, dan kan ik daar veel van aannemen.

Ja en nee. Ja ben zeker wat wantrouwig naar elke autiriteit. Nadeel van de meeste autiriteiten zijn dat ze (even geen beter benaming) de waarheid ( in ieder geval meer of beter dan de ander ) in pacht denken te hebben.

Ik pik liever van iedereen een wijsheid, een filosofie, of waarheid en ga daar VOOR MEZELF mijn eigen waarheid van maken. Denk dat ook je enige waarheid kan zijn of worden en dat is die van jezelf.

Maar zegt Neo net hierboven grappig zie ik. Tegen elke vorm van autiriteit kan niet want hoe had ik nu dan met je moeten communiceren of filosoferen haha. Natuurlijk begrijp ik je punt en is het deels dus ook waar.

Okay, dat begrijp ik. Maar dan zit je toch wel met een probleem, want een hogere waarheid kun je vaak niet op betrouwbaarheid beoordelen. Eigenlijk kun je de basis aannames achter incompatibele wereldbeelden zelden verifiëren. Dus als er een hogere waarheid is, dan zul je daar altijd moeite mee hebben. Sluit je dus niet de deur voor centrale aspecten van godsdienst en spiritualiteit?

Precies daarom pik ik van iedereen wat zelfs van jou en maak daar mijn eigen waarheid van. De ultieme waarheid van iedereen. Maar dan wel vanuit mijn perspectief. Vandaar dus dat ieders perspectief relatief is net zoals die van elke goeroe of wijsgeer. Ook Osho

 

[Neo-Shulginist]

Okay, dat begrijp ik. Maar dan zit je toch wel met een probleem, want een hogere waarheid kun je vaak niet op betrouwbaarheid beoordelen. Eigenlijk kun je de basis aannames achter incompatibele wereldbeelden zelden verifiëren. Dus als er een hogere waarheid is, dan zul je daar altijd moeite mee hebben. Sluit je dus niet de deur voor centrale aspecten van godsdienst en spiritualiteit?

Ik zie eerder een probleem in mensen en organisaties die claimen dat ze een hogere waarheid in pacht hebben. Met geïnstitutionaliseerde vormen van religie heb ik wel een probleem dus, omdat ik die vooral zie als een machtsrelatie waarbij anderen ondergeschikt worden gemaakt. Spiritualiteit kan vele betekenissen hebben. Maar als het gaat om 'jezelf tegenkomen en dat leuk vinden' (Jan Geurtz), of meer leren over jezelf en de omgeving door andere perspectieven in te nemen (@Neo-Shulginist ), dan ben ik daar zelfs best bedreven in. Dan wil ik ook nog best tips aannemen van spirituele leraren hoor. Maar zodra die zoiets gaan roepen van 'dit is DE manier, want het is mijn manier', dan zeg ik 'ja doei!'

 

[Mezelf]

maar als ik eenmaal vertrouwen heb in een autoriteit, dan kan ik daar veel van aannemen.

Met alle respect natuurlijk maar JUIST dit laat je bekrompen zijn in vaak 1 denk wijze ipv dat je niet 1 autoriteit aan zou nemen

 

[Mezelf]

Lijkt misschien zo maar is hier niet twee tegen 1 hoor @OtherShore . Mega interessante (respectvolle) discussie juist

 

[Mezelf]

Is dat nou fout? Je zou kunnen zeggen dat ik goedgelovig ben. Maar aan de andere kant, we hebben allemaal onze autoriteiten, of het nou de natuur is, of een psychoactive stof, of de wetenschap en het verificatieprincipe (volgens mij heb ik dat laatst al een keer tegen @Mindless gezegd). Dus misschien is het probleem dat ik vertrouwen heb in bronnen die voor de hedendaagse mens niet meer vanzelfsprekend autoriteit hebben. Ik pas gewoon niet in deze tijd!

sorry had hier even overheen gelezen maar als je het mij vraagt hou je je, net als de meeste mensen, teveel aan 1 autiriteit vast. ipv dat je van iedereen wat leert. Niet dat je dit niet doet maar even simpel gezegd. Ik denk dat ik juist meer luister naar de oudere (maar dus meerdere) autiretien van vroeger dan de tegenwoordige.

 

[Neo-Shulginist]

Ik was aan het begin van mijn psychedelische carrière nog wel gecharmeerd van het begrip Mind at Large zoals Aldous Huxley het in zijn boek The Doors of Perception opschrijft:

"Each person is at each moment capable of remembering all that has ever happened to him and of perceiving everything that is happening everywhere in the universe. The function of the brain and nervous system is to protect us from being overwhelmed and confused by this mass of largely useless and irrelevant knowledge, by shutting out most of what we should otherwise perceive or remember at any moment, and leaving only that very small and special selection which is likely to be practically useful. According to such a theory, each one of us is potentially Mind at Large."

Omdat dat citaat volgens mij goed de rol van het brein in het produceren van bewustzijn van de realiteit beschrijft. Maar inmiddels heb ik toch wat meer problemen gekregen met de premisse 'each person is capable of (..) perceiving everything that is happening everywhere in the universe'. Dan val je toch wel een beetje in de valkuil van wat Donna Harraway noemt 'The God Trick: seeing everything from nowhere'. Nou heb ik zelf ook wel een ego-dood meegemaakt, en daardoor een ervaring gehad van wat een 'singularity' eigenlijk is: een allesomvattend concept. Het punt is alleen dat ik niet geloof dat die ervaring daadwerkelijk waar was. Ik had dan misschien wel het idee dat ik versmolten was met het universum, mijn lichaam had verlaten, en contact legde met het ALLES. Mijn vrienden zagen me ongeveer een halve minuut semi-bewusteloos naast de chillout liggen. Twee verschillende perspectieven op dezelfde gebeurtenis, met radicaal verschillende verklaringen over wat er gebeurd was, simpelweg omdat het vanuit een andere positie werd bezien.

Op dezelfde manier ben ik dus kritisch t.o.v. van anderen die zo'n ervaring hebben gehad en van daaruit claims gaan doen over een hogere waarheid. Ik denk dat ik de gedachtegang wel aardig kan volgen, hoe je dan tot zo'n conclusie kan komen. Ik zie het alleen vooral als een valkuil, omdat het niet meer kritisch bevraagt of andere gezichtspunten misschien ook nog een valide verklaring zouden kunnen geven.

 

[Mezelf]

Ik was aan het begin van mijn psychedelische carrière nog wel gecharmeerd van het begrip Mind at Large zoals Aldous Huxley het in zijn boek The Doors of Perception opschrijft:

"Each person is at each moment capable of remembering all that has ever happened to him and of perceiving everything that is happening everywhere in the universe. The function of the brain and nervous system is to protect us from being overwhelmed and confused by this mass of largely useless and irrelevant knowledge, by shutting out most of what we should otherwise perceive or remember at any moment, and leaving only that very small and special selection which is likely to be practically useful. According to such a theory, each one of us is potentially Mind at Large."

Omdat dat citaat volgens mij goed de rol van het brein in het produceren van bewustzijn van de realiteit beschrijft. Maar inmiddels heb ik toch wat meer problemen gekregen met de premisse 'each person is capable of (..) perceiving everything that is happening everywhere in the universe'. Dan val je toch wel een beetje in de valkuil van wat Donna Harraway noemt 'The God Trick: seeing everything from nowhere'. Nou heb ik zelf ook wel een ego-dood meegemaakt, en daardoor een ervaring gehad van wat een 'singularity' eigenlijk is: een allesomvattend concept. Het punt is alleen dat ik niet geloof dat die ervaring daadwerkelijk waar was. Ik had dan misschien wel het idee dat ik versmolten was met het universum, mijn lichaam had verlaten, en contact legde met het ALLES. Mijn vrienden zagen me ongeveer een halve minuut semi-bewusteloos naast de chillout liggen. Twee verschillende perspectieven op dezelfde gebeurtenis, met radicaal verschillende verklaringen over wat er gebeurd was, simpelweg omdat het vanuit een andere positie werd bezien.

Op dezelfde manier ben ik dus kritisch t.o.v. van anderen die zo'n ervaring hebben gehad en van daaruit claims gaan doen over een hogere waarheid. Ik denk dat ik de gedachtegang wel aardig kan volgen, hoe je dan tot zo'n conclusie kan komen. Ik zie het alleen vooral als een valkuil, omdat het niet meer kritisch bevraagt of andere gezichtspunten misschien ook nog een valide verklaring zouden kunnen geven.

Dat eerste stuk is voor mij wel het ultieme waarheidsgevoel geweest wat ik ooit gehad heb. Ja langzamerhand ben ik ook in mijn nuchtere staat dit gaan "geloven" .....((((( al betrap ik mezelf er nu al op dat ik "inzien" wilde zeggen, wat zou suggeren dat dit het "ware" is, ik dus het ware heb gezien. Zie je hoe moeilijk?!!! ))).....

Voor mij is dit een feit maar bij verre dekt, al is dit mooi omschreven, verre van wat ik als mijn waarheid zie. Maar voor iets als woorden is het wel de goede richting op. Als je het nog kan volgen ? haha...

Maar de god trick betrapte ik mijzelf op tijdens k-holes op disso's. Waar een stemmetje dan zegt dat, dat dus het gevaar van disso's is aangezien het verdoofd en dus dit gevaar er (minder) is bij psychedelica, aangezien deze geestverruimend zijn. Ja zijn dit tricks of my own mind? tjaaah waar ik een ander voor bekritiseer, moet ik ook bij Mezelf blijven doen

Vandaar dus dat het vanuit elk perspectief er maar 1 echte waarheid kan zijn en dus nooit dezelfde is dan die van een andere welke goeroe dan ook. Ze kunnen je slecht handvaten geven maar ik kies nooit handvaten van maar 1 persoon of autoriteit. Dus blijf ik bij mijn standpunt, dat waarheid alleen in 1 vorm bestaat en dat is de MIJNE!!!

 

[OtherShore]

@Neo-Shulginist zegt nu wel iets dat voor mij naar de kern van de zaak gaat. Je beschrijft namelijk een ervaring die ik ook heb gehad. Ik zal het niet helemaal citeren:

Nou heb ik zelf ook wel een ego-dood meegemaakt, en daardoor een ervaring gehad van wat een 'singularity' eigenlijk is: een allesomvattend concept. Het punt is alleen dat ik niet geloof dat die ervaring daadwerkelijk waar was. Ik had dan misschien wel het idee dat ik versmolten was met het universum, mijn lichaam had verlaten, en contact legde met het ALLES.

Als ik @Mezelf goed begrijp herkent hij dit ook. Ik heb zelf zo’n ervaring gehad onder invloed van LSD waar ik één werd met het hele universum en met al het bewustzijn in het heelal en dat ik tegelijk door alle ogen keek — door honderden miljoenen ogen tegelijk in het hier en nu.

En toen dacht ik: “Dit is het dus. Dit is waar de mystici het over hebben. Dit is samādhi.”

Maar toen kreeg ik een onbehaaglijk gevoel. Ergens was het toch een beetje gemaakt, een beetje geforceerd. En toen dacht ik: “Ik droom alleen maar over samādhi. Het is niet echt.” En dat is me dus bijgebleven. Dat het wel op samādhi leek maar niet echt was.

Maar waarom was het in mijn ogen dan niet echt? Eigenlijk precies omdat er nog twijfel was, omdat er een stemmetje was dat zei “Dit is ‘m niet”. Want wat ik altijd geloofde en nog steeds geloof is dat bij samādhi alles volkomen helder en duidelijk wordt. Dan is er geen gissen meer. Dan zie je alles zoals het is. Perfecte kennis dus.

Je zult dus begrijpen dat ik me daarom enorm kan vinden in dat boekje van Osho 😅 want hij zegt eigenlijk precies wat ik denk. Maar als ik nou een denkfout maak, als ik me per ongeluk overtuigd heb van iets dat haaks staat op de werkelijkheid, kunnen jullie me dat dan duidelijk maken?

Want dat hele verhaal over perspectieven gaat in mijn ogen niet op. Want als je één bent met het universele bewustzijn, dan bevat je alle perspectieven, dus op dat punt is er geen relativiteit meer, dan ben je objectief ZIJN. (Tuurlijk dat vertalen naar woorden is een heel ding en waarschijnlijk onmogelijk maar dat doet niet zoveel af aan het bewustzijn zelf.)