Hoi,
Ik ben Walterego en ik ben verslaafd aan speed/coke en porno. Daar praat ik eigenlijk nooit met iemand over. Daarom heb ik dit account aangemaakt. Ik wil graag anoniem vertellen waarom ik verslaafd ben aan porno in combinatie met speed/coke en hoe die verslaving is ontstaan.
Twee weken geleden had ik vrij resoluut besloten dat ik nu echt wil stoppen met porno kijken, ook als ik nuchter ben. Porno is namelijk een trigger voor mij om in mijn eentje nachten door te halen met stimulerende drugs (vaak speed of coke) en daarbij non-stop porno te kijken. Maar gisteren heb ik toch weer de hele nacht en dag achter de computer zitten stimfappen.
Op de dag dat ik besloot om te stoppen was ik alleen thuis aan het trippen. Het was eigenlijk niet zo slim van me, om op dat moment 2C-B te nemen. Want ik nam de pil uit verveling terwijl ik nog een kater had van de speed die ik een paar dagen daarvoor had genomen. Toch leidde het tot een positieve doorbraak. Er borrelde ineens een heel heldere vraag op: "wat wil je nou liever? Jezelf de vernieling in helpen met drugs en masturberen, of voor jezelf zorgen zodat je tijd, geld, aandacht en passie hebt voor de dingen die je graag met je leven wil doen?"
Qua carrière gaat het namelijk best wel goed. Een tijdje terug ben ik aangenomen als promovendus bij een universiteit. Ik heb afgelopen zomer met afgerond een 9 gemiddeld mijn universitaire master afgerond en mijn scriptie had het hoogste cijfer van ons leerjaar gekregen.
Maar het probleem is dat ik moeite heb met het aangaan van liefdesrelaties, vanwege trauma's uit mijn jeugd en een verstoorde seksuele ontwikkeling die daarvan het gevolg is.
Mijn oudere zus is verkracht toen ik ongeveer 12 jaar oud was. Maar dat heeft 10 jaar lang niemand aan me verteld. Ik kom niet echt uit een gezin van praters zeg maar. Mijn ouders en zus gingen ervanuit dat iemand anders wel zou zeggen wat er was gebeurd. Maar dat dacht dus iedereen, waardoor niemand wat had gezegd.
Dus precies toen ik de leeftijd had dat je seksuele gevoelens en verliefdheid begint te ontdekken, hoorde ik elke dag aan de eettafel mijn zus paniekerige opmerkingen maken over 'vieze' en 'enge' mannen die weer eens op seks belust bleken te zijn. Omdat ik de achtergrond van zulke opmerkingen niet kende, begon ik door de jaren heen het idee te ontwikkelen dat vrouwen gewoon zo denken. Dat mannen gore viespeuken zijn die alleen maar in je broek willen. In reactie op die overtuiging heb ik dus geleerd om nooit vrouwen 'lastig te vallen' met gedrag waaruit seksuele aantrekkingskracht afgeleid kan worden. Want ik hoorde de angst en walging in de stem van mijn zus. Dat wilde ik niemand aandoen.
Tegelijkertijd heb ik als jongen altijd wel een sterke sociale druk gevoeld om je mannelijkheid te bewijzen. Ik werd door leeftijdsgenoten op de middelbare school vaak spotterig 'homo' genoemd omdat ik nooit interesse in vrouwen toonde. In de films die populair waren toen ik opgroeide, zoals American Pie, werd het als doodnormaal voorgespiegeld dat mannen gewoon alleen seks willen, maar dat mannen seks moeten verkrijgen door vrouwen te overtuigen om, met tegenzin, jou maar te geven wat je nou eenmaal wil als man. Maar ik mocht van mezelf niet openlijk erkennen dat ik iemand aantrekkelijk vond, want ik wilde geen vieze man zijn die vrouwen lastig valt.
Tegelijkertijd begon het in die tijd net mogelijk te worden om gratis en anoniem, zonder dat iemand het doorhad of er last van kon hebben, seksuele opwinding te ervaren en bevredigen via online porno.
Mijn masculiene omgeving ondersteunde ook de gedachte dat het voor jongens doodnormaal is om elke dag porno te kijken. Jongens en mannen zijn nou eenmaal biologisch aangelegd om constant seksuele bevrediging na te streven, toch?
Hoewel ik wel elke dag porno keek, ervaarde ik daar de eerste tien jaar eigenlijk geen problemen mee. De problemen begonnen pas te ontstaan toen ik verliefd werd op de vriendin van mijn beste vriend en ik daardoor alles verloor: mijn eigen relatie, mijn huis waarin ik samenwoonde, en een groot deel van mijn vriendengroep.
Met mijn ex had ik in de loop der jaren een heel goed seksleven ontwikkeld, waar ik ook echt trots op was (want als man moet je je mannelijkheid bewijzen door vaak vrouwen te overtuigen dat ze seks met je moeten hebben, toch?).
Nou, je kunt dus wel zeggen dat ik in een diep dal belandde toen dat allemaal ineens wegviel. Zeker omdat ik eigenlijk totaal geen kans maakte bij degene op wie ik zo verliefd was geworden.
Het was in die tijd dat ik voor het eerst speed gebruikte. Dat was op een feestje waar mijn ex-vriendin ook voor het eerst aan de speed zat. We werden daarvan allebei zo botergeil dat we onze relatiebreuk even op pauze hadden gezet om toen letterlijk de hele dag seks te hebben.
Toen ik eenmaal had ontdekt hoe geil ik werd van speed, ging ik dat ook doen om toch nog iets van seksuele bevrediging te ervaren zonder vriendin, en met de angst dat andere vrouwen erachter zouden komen dat ik ze mogelijk aantrekkelijk vond.
Die periode is nu bijna tien jaar geleden. In de tussentijd gebruikte ik ongeveer een keer per maand porno en speed (of andere stimulerende middelen) als een uitlaatklep voor seksuele gevoelens die ik van mezelf aan niemand anders mocht laten merken. Door met een strakke planning momenten uit te kiezen waarop ik speed en porno kon kijken, kon ik zo toch een beetje verlangens bevredigen die ik van mezelf moest wegstoppen. Maar ik raakte er ook steeds meer geïsoleerd door. En het heeft een sterke invloed op mijn mentale gesteldheid en mijn concentratievermogen, waardoor ik veel minder goed voor mezelf zorg dan ik eigenlijk zou moeten doen.
Door angstvallig seksueel contact te vermijden heb ik in die tien jaar verder heel weinig intimiteit ervaren. Ik heb nog een half jaartje een vriendin gehad, maar dat is inmiddels ook weer 2,5 jaar geleden.
Vooral die intimiteit mis ik wel. Ik kan daar soms best gefrustreerd over raken omdat ik die verlangens wel heb, maar dat ik geleerd heb om die gevoelens te verbergen, plus dat ik een sterke angst ervaar om ongewenste avances te maken en dat ik dan misschien gezien zal worden als vieze man. Wat ik daar vooral lastig aan vind is dat we in een cultuur leven waarin eigenlijk van mannen verwacht wordt dat ze de eerste stap zetten, en het liefst ook vol zelfvertrouwen. Want ik vind mezelf relatie-waardig, daar ben ik niet onzeker over. Maar dat begin van iemand leren kennen en een vertrouwensband op een romantische manier opbouwen, dat vind ik gewoon lastig omdat ik dan allerlei interne conflicten ervaar. Dus dat gaat niet vanzelf bij mij, nee.
Het probleem is vooral dat ik de laatste tijd vaker ben gaan stimfappen. Ik kan me daardoor ook regelmatig niet concentreren op mijn werk. Ik ben zelfs bang dat mijn contract straks niet verlengd gaat worden omdat ik eigenlijk maar functioneer op 50% van wat ik kan.
Dus het was wel echt duidelijk: ik wil dit anders doen.
Met dat plan was ik ook zeker aan de slag gegaan. Ik heb twee weken geen porno gekeken, hoewel ik dat vanaf mijn vroege tienerjaren eigenlijk elke avond doe om daarna makkelijk in slaap te kunnen vallen. Dat was dan ook gelijk de grootste uitdaging van stoppen met porno: hoe kan ik dan op tijd in slaap komen?
Ik had besloten dat ik wel gewoon mag masturberen, want in principe past dat ook gewoon prima in een mentaal gezond leven. Het is in het begin wel nogal onwennig om mezelf op te winden met gedachtes en fantasieën, maar dat kun je wel leren over tijd. Wat het lastiger maakt is dat als ik nog niet zo lang daarvoor een volle dag heb gestimfapt, dat het dan best lastig is om een erectie te krijgen. En een erectie is wel handig als je wil klaarkomen om daarna als een blok in slaap te vallen.
Zo ben ik uiteindelijk toch weer terug gevallen. Ik kon niet slapen, en een orgasme bereiken lukte ook niet. Toen ben ik op mijn telefoon porno gaan kijken.
Dat was natuurlijk een sterke trigger. Dus toen ik vlak daarna een paar dagen vrij had na de Kerstdagen, heb ik meteen die kans benut en heb ik weer bijna 24 uur speed gesnoven, porno gekeken, en gemasturbeerd.
Dusja, de kater is wel weer lekker zwaar vandaag. Ik was daarnet een paar online artikelen aan het lezen over tips met daten, en een gids van VICE, geschreven door vrouwen, hoe je als man op sociaal acceptabele manieren een vrouw kunt versieren. Bij die tips wordt altijd genoemd dat het (voor vrouwen) 'ongeforceerd' moet voelen, alsof het allemaal vanzelf gaat omdat jullie twee nou eenmaal voor elkaar bestemd zijn. Toen moest ik wel even huilen, want juist dat ongeforceerde gevoel kan ik niet ervaren als ik iemand net leer kennen en ik dus niet weet of de interesse wederzijds is.
Ik ben al eerder in therapie geweest voor deze problemen, en dat heeft ook wel geholpen hoor. Dankzij confrontatie-therapie en met veel tegenzin oefenen heb ik nu één move die voor mij nog net een beetje comfortabel voelt. Ik kijk gewoon naar de energie die ik van iemand terug krijg. Als die positief is, dan stuur ik erop in door meer interesse te tonen. Gaat dat een avondje/middag/tijdje goed, dan vraag ik of ze het leuk vindt om misschien een keertje af te spreken. En als dat afspraakje soepel verloopt dan kan ik misschien al mijn moed bij elkaar schrapen en aan het einde van de date vragen of ik haar een kus mag geven.
Het afgelopen jaar heb ik dat nu vier keer gedaan, waarvan een keer met 'succes'. Dat is echt enorme progressie voor mij. Wel zet ik succes tussen aanhalingstekens, want ik ben eigenlijk op zoek naar een relatie. Maar meer dan een scharrel is ze helaas niet geworden. Of het toeval is of niet, dat weet ik niet. Ik kan me namelijk voorstellen dat ze merken dat er bij mij veel druk achter zit en daardoor interesse verliezen. Maar het heeft niet zoveel zin om daarover te piekeren. De uitdaging is om me te concentreren op de dingen die goed gaan.
Ik weet ook dat ik gewoon weer verder kan gaan met stoppen. Maar het is wel balen dat die diepe overtuiging die ik tijdens de 2C-B ervaarde niet zo duurzaam bleek te zijn. En de kater van speed is ook behoorlijk onprettig.
In ieder geval bedankt voor het lezen, als je nog niet bent afgehaakt
Ik ben Walterego en ik ben verslaafd aan speed/coke en porno. Daar praat ik eigenlijk nooit met iemand over. Daarom heb ik dit account aangemaakt. Ik wil graag anoniem vertellen waarom ik verslaafd ben aan porno in combinatie met speed/coke en hoe die verslaving is ontstaan.
Twee weken geleden had ik vrij resoluut besloten dat ik nu echt wil stoppen met porno kijken, ook als ik nuchter ben. Porno is namelijk een trigger voor mij om in mijn eentje nachten door te halen met stimulerende drugs (vaak speed of coke) en daarbij non-stop porno te kijken. Maar gisteren heb ik toch weer de hele nacht en dag achter de computer zitten stimfappen.
Op de dag dat ik besloot om te stoppen was ik alleen thuis aan het trippen. Het was eigenlijk niet zo slim van me, om op dat moment 2C-B te nemen. Want ik nam de pil uit verveling terwijl ik nog een kater had van de speed die ik een paar dagen daarvoor had genomen. Toch leidde het tot een positieve doorbraak. Er borrelde ineens een heel heldere vraag op: "wat wil je nou liever? Jezelf de vernieling in helpen met drugs en masturberen, of voor jezelf zorgen zodat je tijd, geld, aandacht en passie hebt voor de dingen die je graag met je leven wil doen?"
Qua carrière gaat het namelijk best wel goed. Een tijdje terug ben ik aangenomen als promovendus bij een universiteit. Ik heb afgelopen zomer met afgerond een 9 gemiddeld mijn universitaire master afgerond en mijn scriptie had het hoogste cijfer van ons leerjaar gekregen.
Maar het probleem is dat ik moeite heb met het aangaan van liefdesrelaties, vanwege trauma's uit mijn jeugd en een verstoorde seksuele ontwikkeling die daarvan het gevolg is.
Mijn oudere zus is verkracht toen ik ongeveer 12 jaar oud was. Maar dat heeft 10 jaar lang niemand aan me verteld. Ik kom niet echt uit een gezin van praters zeg maar. Mijn ouders en zus gingen ervanuit dat iemand anders wel zou zeggen wat er was gebeurd. Maar dat dacht dus iedereen, waardoor niemand wat had gezegd.
Dus precies toen ik de leeftijd had dat je seksuele gevoelens en verliefdheid begint te ontdekken, hoorde ik elke dag aan de eettafel mijn zus paniekerige opmerkingen maken over 'vieze' en 'enge' mannen die weer eens op seks belust bleken te zijn. Omdat ik de achtergrond van zulke opmerkingen niet kende, begon ik door de jaren heen het idee te ontwikkelen dat vrouwen gewoon zo denken. Dat mannen gore viespeuken zijn die alleen maar in je broek willen. In reactie op die overtuiging heb ik dus geleerd om nooit vrouwen 'lastig te vallen' met gedrag waaruit seksuele aantrekkingskracht afgeleid kan worden. Want ik hoorde de angst en walging in de stem van mijn zus. Dat wilde ik niemand aandoen.
Tegelijkertijd heb ik als jongen altijd wel een sterke sociale druk gevoeld om je mannelijkheid te bewijzen. Ik werd door leeftijdsgenoten op de middelbare school vaak spotterig 'homo' genoemd omdat ik nooit interesse in vrouwen toonde. In de films die populair waren toen ik opgroeide, zoals American Pie, werd het als doodnormaal voorgespiegeld dat mannen gewoon alleen seks willen, maar dat mannen seks moeten verkrijgen door vrouwen te overtuigen om, met tegenzin, jou maar te geven wat je nou eenmaal wil als man. Maar ik mocht van mezelf niet openlijk erkennen dat ik iemand aantrekkelijk vond, want ik wilde geen vieze man zijn die vrouwen lastig valt.
Tegelijkertijd begon het in die tijd net mogelijk te worden om gratis en anoniem, zonder dat iemand het doorhad of er last van kon hebben, seksuele opwinding te ervaren en bevredigen via online porno.
Mijn masculiene omgeving ondersteunde ook de gedachte dat het voor jongens doodnormaal is om elke dag porno te kijken. Jongens en mannen zijn nou eenmaal biologisch aangelegd om constant seksuele bevrediging na te streven, toch?
Hoewel ik wel elke dag porno keek, ervaarde ik daar de eerste tien jaar eigenlijk geen problemen mee. De problemen begonnen pas te ontstaan toen ik verliefd werd op de vriendin van mijn beste vriend en ik daardoor alles verloor: mijn eigen relatie, mijn huis waarin ik samenwoonde, en een groot deel van mijn vriendengroep.
Met mijn ex had ik in de loop der jaren een heel goed seksleven ontwikkeld, waar ik ook echt trots op was (want als man moet je je mannelijkheid bewijzen door vaak vrouwen te overtuigen dat ze seks met je moeten hebben, toch?).
Nou, je kunt dus wel zeggen dat ik in een diep dal belandde toen dat allemaal ineens wegviel. Zeker omdat ik eigenlijk totaal geen kans maakte bij degene op wie ik zo verliefd was geworden.
Het was in die tijd dat ik voor het eerst speed gebruikte. Dat was op een feestje waar mijn ex-vriendin ook voor het eerst aan de speed zat. We werden daarvan allebei zo botergeil dat we onze relatiebreuk even op pauze hadden gezet om toen letterlijk de hele dag seks te hebben.
Toen ik eenmaal had ontdekt hoe geil ik werd van speed, ging ik dat ook doen om toch nog iets van seksuele bevrediging te ervaren zonder vriendin, en met de angst dat andere vrouwen erachter zouden komen dat ik ze mogelijk aantrekkelijk vond.
Die periode is nu bijna tien jaar geleden. In de tussentijd gebruikte ik ongeveer een keer per maand porno en speed (of andere stimulerende middelen) als een uitlaatklep voor seksuele gevoelens die ik van mezelf aan niemand anders mocht laten merken. Door met een strakke planning momenten uit te kiezen waarop ik speed en porno kon kijken, kon ik zo toch een beetje verlangens bevredigen die ik van mezelf moest wegstoppen. Maar ik raakte er ook steeds meer geïsoleerd door. En het heeft een sterke invloed op mijn mentale gesteldheid en mijn concentratievermogen, waardoor ik veel minder goed voor mezelf zorg dan ik eigenlijk zou moeten doen.
Door angstvallig seksueel contact te vermijden heb ik in die tien jaar verder heel weinig intimiteit ervaren. Ik heb nog een half jaartje een vriendin gehad, maar dat is inmiddels ook weer 2,5 jaar geleden.
Vooral die intimiteit mis ik wel. Ik kan daar soms best gefrustreerd over raken omdat ik die verlangens wel heb, maar dat ik geleerd heb om die gevoelens te verbergen, plus dat ik een sterke angst ervaar om ongewenste avances te maken en dat ik dan misschien gezien zal worden als vieze man. Wat ik daar vooral lastig aan vind is dat we in een cultuur leven waarin eigenlijk van mannen verwacht wordt dat ze de eerste stap zetten, en het liefst ook vol zelfvertrouwen. Want ik vind mezelf relatie-waardig, daar ben ik niet onzeker over. Maar dat begin van iemand leren kennen en een vertrouwensband op een romantische manier opbouwen, dat vind ik gewoon lastig omdat ik dan allerlei interne conflicten ervaar. Dus dat gaat niet vanzelf bij mij, nee.
Het probleem is vooral dat ik de laatste tijd vaker ben gaan stimfappen. Ik kan me daardoor ook regelmatig niet concentreren op mijn werk. Ik ben zelfs bang dat mijn contract straks niet verlengd gaat worden omdat ik eigenlijk maar functioneer op 50% van wat ik kan.
Dus het was wel echt duidelijk: ik wil dit anders doen.
Met dat plan was ik ook zeker aan de slag gegaan. Ik heb twee weken geen porno gekeken, hoewel ik dat vanaf mijn vroege tienerjaren eigenlijk elke avond doe om daarna makkelijk in slaap te kunnen vallen. Dat was dan ook gelijk de grootste uitdaging van stoppen met porno: hoe kan ik dan op tijd in slaap komen?
Ik had besloten dat ik wel gewoon mag masturberen, want in principe past dat ook gewoon prima in een mentaal gezond leven. Het is in het begin wel nogal onwennig om mezelf op te winden met gedachtes en fantasieën, maar dat kun je wel leren over tijd. Wat het lastiger maakt is dat als ik nog niet zo lang daarvoor een volle dag heb gestimfapt, dat het dan best lastig is om een erectie te krijgen. En een erectie is wel handig als je wil klaarkomen om daarna als een blok in slaap te vallen.
Zo ben ik uiteindelijk toch weer terug gevallen. Ik kon niet slapen, en een orgasme bereiken lukte ook niet. Toen ben ik op mijn telefoon porno gaan kijken.
Dat was natuurlijk een sterke trigger. Dus toen ik vlak daarna een paar dagen vrij had na de Kerstdagen, heb ik meteen die kans benut en heb ik weer bijna 24 uur speed gesnoven, porno gekeken, en gemasturbeerd.
Dusja, de kater is wel weer lekker zwaar vandaag. Ik was daarnet een paar online artikelen aan het lezen over tips met daten, en een gids van VICE, geschreven door vrouwen, hoe je als man op sociaal acceptabele manieren een vrouw kunt versieren. Bij die tips wordt altijd genoemd dat het (voor vrouwen) 'ongeforceerd' moet voelen, alsof het allemaal vanzelf gaat omdat jullie twee nou eenmaal voor elkaar bestemd zijn. Toen moest ik wel even huilen, want juist dat ongeforceerde gevoel kan ik niet ervaren als ik iemand net leer kennen en ik dus niet weet of de interesse wederzijds is.
Ik ben al eerder in therapie geweest voor deze problemen, en dat heeft ook wel geholpen hoor. Dankzij confrontatie-therapie en met veel tegenzin oefenen heb ik nu één move die voor mij nog net een beetje comfortabel voelt. Ik kijk gewoon naar de energie die ik van iemand terug krijg. Als die positief is, dan stuur ik erop in door meer interesse te tonen. Gaat dat een avondje/middag/tijdje goed, dan vraag ik of ze het leuk vindt om misschien een keertje af te spreken. En als dat afspraakje soepel verloopt dan kan ik misschien al mijn moed bij elkaar schrapen en aan het einde van de date vragen of ik haar een kus mag geven.
Het afgelopen jaar heb ik dat nu vier keer gedaan, waarvan een keer met 'succes'. Dat is echt enorme progressie voor mij. Wel zet ik succes tussen aanhalingstekens, want ik ben eigenlijk op zoek naar een relatie. Maar meer dan een scharrel is ze helaas niet geworden. Of het toeval is of niet, dat weet ik niet. Ik kan me namelijk voorstellen dat ze merken dat er bij mij veel druk achter zit en daardoor interesse verliezen. Maar het heeft niet zoveel zin om daarover te piekeren. De uitdaging is om me te concentreren op de dingen die goed gaan.
Ik weet ook dat ik gewoon weer verder kan gaan met stoppen. Maar het is wel balen dat die diepe overtuiging die ik tijdens de 2C-B ervaarde niet zo duurzaam bleek te zijn. En de kater van speed is ook behoorlijk onprettig.
In ieder geval bedankt voor het lezen, als je nog niet bent afgehaakt
Laatst bewerkt:
