Alinde
Badass junkie
Ruim 15 maanden na het openen van mijn eerste topic.
Ik vroeg om tijd van bezinning en die heb ik gekregen.
Ik heb een rollercoaster achter de rug. Eentje met vele over-de-kops en waar ik voor mijn gevoel een paar keer uit het karretje ben gevlogen. Opnieuw ingestapt, weer gevallen, soms een tijdje bloedend op de grond blijven liggen. Zo voelt het en zo was het eigenlijk ook.
Iedereen hier die mij gesteund en geholpen heeft heel erg bedankt. Helaas is 'alleen' een forum niet genoeg soms en heb je een plekje nodig om te herstellen met de juiste hulp. Dat plekje werd uiteindelijk een bedje in een kliniek waar ik lange tijd kan blijven. Met heel veel dank aan de paar personen die dat voor mij geregeld hebben. Zij dachten dat het misschien nog iets kon worden met mij, hadden er vertrouwen in, en dat vertrouwen heb ik niet geschaad. Sinds het ritje met de ambulance, in maart, heb ik geen druppel meer gedronken.
Ik open maar weer een topic zodat ik niet her en der op het forum allemaal losse dingen schrijf. Ik zal geen namen of plaatsen van klinieken noemen maar er is hier heel professionele begeleiding, een zeer goede en bevlogen verslavingsarts, heel veel sport, veel eten, veel natuur en ik ervaar vooral..... ruimte.
Het zijn rare maanden. Je kiest de mensen niet uit en je kunt ze in feite ook niet vertrouwen. Dat heb ik in al die tijd wel geleerd: Verslaafden moet je niet zomaar vertrouwen. Ik wissel bijna geen telefoonnummers uit hier. Het gaat soms bijna vanzelf, met name als iemand boodschappen voor je meeneemt en je een tikkie wilt sturen maar ook dat doe ik niet meer. Ik heb meestal contant geld en anders maar geen boodschappen. Helaas zijn vier mensen met wie ik goed om ging, hier vandaan gegaan omdat ze weer in gebruik gegaan waren en dat is kut. Ik heb sinds april een vriend, die al een tijd clean was en in een nieuwe woonplaats een nieuwe start wilde maken. Het had wat voeten in aarde... en nu ik gezien heb hoe andere romances de mist in gegaan zijn (samen gebruiken) snap ik waarom ze het sterk afraden. Maar we zijn beiden clean, we steunen elkaar. Hij is niet gevoelig voor alcohol en ik niet voor zijn middel.
Inmiddels krijg ik regelmatig verlof. Ik heb overwogen te verhuizen of helemaal in een nieuwe plaats te beginnen. Maar ik heb al zo vaak een nieuwe start willen maken in een nieuwe plaats..... ik wil eigenlijk niet weer ergens from scratch beginnen, niemand kennen etc etc. Je hebt ook niet zomaar een plekje ergens anders. Bovendien heb ik in mijn huis, mijn stad, ook goede jaren meegemaakt. Dus nu zit ik in de fase van huis opruimen. Ik had in april al eens de flessen weggegooid met mijn broer samen. Mijn moeder heeft de ergste smerigheid schoongemaakt (wc, koelkast, keuken, beddengoed, was) in de eerste weken van mijn opname. Ik ben nu al een paar keer een middag bezig geweest maar het blijft nog een beetje pijnlijk allemaal. Verschillende stapels met spullen/papieren van Brijder, de tasjes die ik mee had als ik drank ging halen, handdoeken waar de vlekken niet meer uit gaan, beddengoed dat in de vuilnis kan, etc.
Ik moest ook regelmatig braken tijdens gebruik en ben nu in de fase dat ik oude emmers, teiltjes en dat soort dingen allemaal weggooi en nieuwe koop in een andere kleur. Ik hoef die dingen niet meer te zien.
In principe ben ik in deze kliniek wel 'uit geleerd' maar als ik naar huis ga val ik weer onder de GGZ van mijn regio. Normaal gesproken heb je Zorg Afstemmings Gesprekken waar de hoofdbehandelaar dan bij zit maar helaas is mijn contactpersoon elke keer verhinderd. De Brijder en mijn broer waren wel trouw op de gesprekken maar Brijder gaat er tussenuit omdat de hoofd-diagnose bipolair is en niet verslaving. Het komt er op neer dat mijn contactpersoon al sinds maart niet betrokken is. Afgelopen week was er een gesprek met de Klinisch Casemanager, mijzelf en mijn broer waarbij Mevrouw GGZ alleen telefonisch meedeed en ik vond het echt prut. Ze had zich niet ingelezen niks.
Verder heb ik naast alcoholverslaving een medicijnverslaving waar ik mij nog wel zorgen over maak. Mevrouw GGZ zegt 'het zit toch op een rol dan is het toch niet moeilijk'. Het gesprek was vorige week en ik moest het even laten bezinken. Broer, casemanager en ik zaten helemaal op één lijn, we vinden dat er een plan moet zijn voor als het weer fase oranje wordt of rood. Dat ze niet (weer) van familie kunnen vragen om als crisisopvang te functioneren.
De vakantietijd was ook niet zo makkelijk, personeel om de beurt weg en veel vakantiekrachten. Soms echt een houtje-touwtje-team van invallers die normaal bijv met niet-verslaafde-ouderen werken en geen benul hebben van de mensen hier en/of de gang van zaken of waar alles ligt. Het personeelstekort is heel erg voelbaar helaas. Gelukkig is het nu september en komen morgen - volgens mij - een paar goede vaste krachten terug van vakantie.
Ik ben dit jaar wel in een wereld gekomen die ik hiervoor nog niet kende. Mensen die ik graag mocht vallen terug en/of belanden op straat. Ik lig soms huilend in mijn bedje maar kan de emoties niet altijd tonen in de groep want het kan tegen je gebruikt worden. Ik was helemaal niet bekend met criminaliteit.... mijn middel haalde ik gewoon in de winkel. Hier leer ik veel.... teveel.... maar ik word er hard van en sterk. Niet iedereen heeft geluk met waar het wiegje gestaan heeft, daar kom ik hier wel achter. Dan heb ik eigenlijk tot en met mijn 22e best een stabiel leven geleid.
Samengevat, mijn plek van bezinning is hier. Zondagmiddag met mijn laptop in mijn kliniekkamertje. Ik ben vaak buiten de deur hoor, die vrijheid krijg je wel als je geen terugvallen hebt. Ik zal af en toe hier mijn zorgen delen en het proces om de goede nazorg te regelen.
Nog een paar weken en dan kan ik mijn 6 maanden clean-muntje in ontvangst nemen.
Oja mijn bloedwaarden zijn in juli gemeten en waren allemaal goed. Bij binnenkomst in maart was het niet best maar ik ben dus hersteld. Mijn gebit is nog goed, mijn haar komt dikker terug. Het vet rond mijn organen (naam vergeten) zit op 7% wat laag is. Mensen die gedronken hebben hebben vaak veel hoger percentage.
Dus ik was op zich nog wel te redden. Lichamelijk zie je niets meer van de verslaving en psychisch moet alles nog een beetje landen. En het zal fijn zijn als ik weer gewone mensen om mij heen heb ipv mensen die net uit crisis komen.
Ik vroeg om tijd van bezinning en die heb ik gekregen.
Ik heb een rollercoaster achter de rug. Eentje met vele over-de-kops en waar ik voor mijn gevoel een paar keer uit het karretje ben gevlogen. Opnieuw ingestapt, weer gevallen, soms een tijdje bloedend op de grond blijven liggen. Zo voelt het en zo was het eigenlijk ook.
Iedereen hier die mij gesteund en geholpen heeft heel erg bedankt. Helaas is 'alleen' een forum niet genoeg soms en heb je een plekje nodig om te herstellen met de juiste hulp. Dat plekje werd uiteindelijk een bedje in een kliniek waar ik lange tijd kan blijven. Met heel veel dank aan de paar personen die dat voor mij geregeld hebben. Zij dachten dat het misschien nog iets kon worden met mij, hadden er vertrouwen in, en dat vertrouwen heb ik niet geschaad. Sinds het ritje met de ambulance, in maart, heb ik geen druppel meer gedronken.
Ik open maar weer een topic zodat ik niet her en der op het forum allemaal losse dingen schrijf. Ik zal geen namen of plaatsen van klinieken noemen maar er is hier heel professionele begeleiding, een zeer goede en bevlogen verslavingsarts, heel veel sport, veel eten, veel natuur en ik ervaar vooral..... ruimte.
Het zijn rare maanden. Je kiest de mensen niet uit en je kunt ze in feite ook niet vertrouwen. Dat heb ik in al die tijd wel geleerd: Verslaafden moet je niet zomaar vertrouwen. Ik wissel bijna geen telefoonnummers uit hier. Het gaat soms bijna vanzelf, met name als iemand boodschappen voor je meeneemt en je een tikkie wilt sturen maar ook dat doe ik niet meer. Ik heb meestal contant geld en anders maar geen boodschappen. Helaas zijn vier mensen met wie ik goed om ging, hier vandaan gegaan omdat ze weer in gebruik gegaan waren en dat is kut. Ik heb sinds april een vriend, die al een tijd clean was en in een nieuwe woonplaats een nieuwe start wilde maken. Het had wat voeten in aarde... en nu ik gezien heb hoe andere romances de mist in gegaan zijn (samen gebruiken) snap ik waarom ze het sterk afraden. Maar we zijn beiden clean, we steunen elkaar. Hij is niet gevoelig voor alcohol en ik niet voor zijn middel.
Inmiddels krijg ik regelmatig verlof. Ik heb overwogen te verhuizen of helemaal in een nieuwe plaats te beginnen. Maar ik heb al zo vaak een nieuwe start willen maken in een nieuwe plaats..... ik wil eigenlijk niet weer ergens from scratch beginnen, niemand kennen etc etc. Je hebt ook niet zomaar een plekje ergens anders. Bovendien heb ik in mijn huis, mijn stad, ook goede jaren meegemaakt. Dus nu zit ik in de fase van huis opruimen. Ik had in april al eens de flessen weggegooid met mijn broer samen. Mijn moeder heeft de ergste smerigheid schoongemaakt (wc, koelkast, keuken, beddengoed, was) in de eerste weken van mijn opname. Ik ben nu al een paar keer een middag bezig geweest maar het blijft nog een beetje pijnlijk allemaal. Verschillende stapels met spullen/papieren van Brijder, de tasjes die ik mee had als ik drank ging halen, handdoeken waar de vlekken niet meer uit gaan, beddengoed dat in de vuilnis kan, etc.
Ik moest ook regelmatig braken tijdens gebruik en ben nu in de fase dat ik oude emmers, teiltjes en dat soort dingen allemaal weggooi en nieuwe koop in een andere kleur. Ik hoef die dingen niet meer te zien.
In principe ben ik in deze kliniek wel 'uit geleerd' maar als ik naar huis ga val ik weer onder de GGZ van mijn regio. Normaal gesproken heb je Zorg Afstemmings Gesprekken waar de hoofdbehandelaar dan bij zit maar helaas is mijn contactpersoon elke keer verhinderd. De Brijder en mijn broer waren wel trouw op de gesprekken maar Brijder gaat er tussenuit omdat de hoofd-diagnose bipolair is en niet verslaving. Het komt er op neer dat mijn contactpersoon al sinds maart niet betrokken is. Afgelopen week was er een gesprek met de Klinisch Casemanager, mijzelf en mijn broer waarbij Mevrouw GGZ alleen telefonisch meedeed en ik vond het echt prut. Ze had zich niet ingelezen niks.
Verder heb ik naast alcoholverslaving een medicijnverslaving waar ik mij nog wel zorgen over maak. Mevrouw GGZ zegt 'het zit toch op een rol dan is het toch niet moeilijk'. Het gesprek was vorige week en ik moest het even laten bezinken. Broer, casemanager en ik zaten helemaal op één lijn, we vinden dat er een plan moet zijn voor als het weer fase oranje wordt of rood. Dat ze niet (weer) van familie kunnen vragen om als crisisopvang te functioneren.
De vakantietijd was ook niet zo makkelijk, personeel om de beurt weg en veel vakantiekrachten. Soms echt een houtje-touwtje-team van invallers die normaal bijv met niet-verslaafde-ouderen werken en geen benul hebben van de mensen hier en/of de gang van zaken of waar alles ligt. Het personeelstekort is heel erg voelbaar helaas. Gelukkig is het nu september en komen morgen - volgens mij - een paar goede vaste krachten terug van vakantie.
Ik ben dit jaar wel in een wereld gekomen die ik hiervoor nog niet kende. Mensen die ik graag mocht vallen terug en/of belanden op straat. Ik lig soms huilend in mijn bedje maar kan de emoties niet altijd tonen in de groep want het kan tegen je gebruikt worden. Ik was helemaal niet bekend met criminaliteit.... mijn middel haalde ik gewoon in de winkel. Hier leer ik veel.... teveel.... maar ik word er hard van en sterk. Niet iedereen heeft geluk met waar het wiegje gestaan heeft, daar kom ik hier wel achter. Dan heb ik eigenlijk tot en met mijn 22e best een stabiel leven geleid.
Samengevat, mijn plek van bezinning is hier. Zondagmiddag met mijn laptop in mijn kliniekkamertje. Ik ben vaak buiten de deur hoor, die vrijheid krijg je wel als je geen terugvallen hebt. Ik zal af en toe hier mijn zorgen delen en het proces om de goede nazorg te regelen.
Nog een paar weken en dan kan ik mijn 6 maanden clean-muntje in ontvangst nemen.
Oja mijn bloedwaarden zijn in juli gemeten en waren allemaal goed. Bij binnenkomst in maart was het niet best maar ik ben dus hersteld. Mijn gebit is nog goed, mijn haar komt dikker terug. Het vet rond mijn organen (naam vergeten) zit op 7% wat laag is. Mensen die gedronken hebben hebben vaak veel hoger percentage.
Dus ik was op zich nog wel te redden. Lichamelijk zie je niets meer van de verslaving en psychisch moet alles nog een beetje landen. En het zal fijn zijn als ik weer gewone mensen om mij heen heb ipv mensen die net uit crisis komen.
