Hoe voelt het gebruik aan tijdens een terugval?

Damius

Bewuste gebruiker
Inmiddels ga ik richting de twee jaar geheelonthouding - afgezien van 1x gepland XTC gebruik tussendoor, zoals een aantal van jullie weten. Af en toe komen de momenten van het romantiseren van drugsgebruik weer de kop op steken. Niets nieuws onder de zon. De cravings zijn goed te beheersen en komen minder vaak en minder intens voor.

Her en der weet- en lees ik dat een aantal onder ons wel eens is teruggevallen in gebruik. Wat ik mij afvroeg: is er op het moment van de terugval uberhaupt even sprake van het feit dat de drugs hun werk 'goed doen' en je je echt even goed voelt? Of wordt het meteen al overschaduwd door 'cognitieve dissonantie', twijfel, ambivalentie en een gevoel van falen? Wellicht een gevoelig onderwerp en lang niet iedereen zal er makkelijk over kunnen praten. Hoe dan ook ben ik benieuwd naar jullie ervaringen en hoop ik dat jullie ze willen delen. Hoe zag de terugval eruit en hoe voelde dit?
 

Ze Herbs Mang

Wijs gebruiker
Ligt er denk ik aan of je zelf bent afgekickt, of je in groepen als NA of AA zit - waar vooral op basis van angst retoriek een terugval in mentaal 1000x uitvergroot wordt - maar ook de reden voor je terugval. Is niet echt een eenduidig antwoord op te geven. Uit eigen ervaring en die van velen anderen was het het niet waard.
 

_shikantaza

Badass junkie
Ik ben zelf iets van 100 keer teruggevallen nadat ik clean wilde worden. Grbruik was eigenlijk niet echt fijn meer. Misschien de eerste twee á drie lijntjes. Daarna was het paranoia city. Van de fellows die teruggevallen zijn hoorde ik vaker dst het kekkerste moment in de terugval was het moment dst ze de drugs in handen kregen van hun dealer. Daarna was het allemaal bergafwaarts.
 

Mindless

DF-koning
Zweefkees
Emeritus Mod
Top Tripreporter
Ik ben zelf iets van 100 keer teruggevallen nadat ik clean wilde worden. Grbruik was eigenlijk niet echt fijn meer. Misschien de eerste twee á drie lijntjes. Daarna was het paranoia city. Van de fellows die teruggevallen zijn hoorde ik vaker dst het kekkerste moment in de terugval was het moment dst ze de drugs in handen kregen van hun dealer. Daarna was het allemaal bergafwaarts.
Oftewel: de verwachting van het goede gevoel (van vervulling) weer te krijgen.

Edit:

En die verwachting is tegelijk al dat goede gevoel dat we willen. Dus we zijn compleet in staat het te hebben zonder het middel te moeten nemen.
 

Manu76

Badass junkie
Terugval.. mooi woord, maar bij echte verslaving zie ik het niet als een val, maar terugkeren naar die periode van gebruik.
Bij peuken zijn de eerste weken roken wel extreem lekker. Eerste dagen blowen zijn volgens mij ook fantastisch.
Avonden zuipen na maanden droogte levert ook een dopamine rush van WoW dit is effe uniek..

Maar ik heb de behoefte gelukkig niet om dat even te voelen. En ik weet dat bij onder andere nicotine en THC ik heel snel terugkeer in oude ongewenste patronen.
 

Damius

Bewuste gebruiker
Bij peuken zijn de eerste weken roken wel extreem lekker.
Herkenbaar. Ik gunde mijzelf ook wat sigaretten tijdens m'n laatste keer XTC gebruik. Beviel mij ook (te) goed. Tegelijkertijd ook wel weer confronterend te voelen hoe dom en kortstondig die dopaminerush is. Gelukkig wel bij die avond gelaten en verder niet meer gerookt.
 

Damius

Bewuste gebruiker
En die verwachting is tegelijk al dat goede gevoel dat we willen. Dus we zijn compleet in staat het te hebben zonder het middel te moeten nemen.
@Mindless mooi omschreven. Dit is ook hoe ik erover denk. De 'voorpret' zonder de downsides te moeten ervaren. Maar o zo verraderlijk om er aan toe te geven en naar het middel te grijpen. Het onterecht romantiseren.
 

Manu76

Badass junkie
Gelukkig wel bij die avond gelaten en verder niet meer gerookt.
Zo makkelijk is dat niet hoor.. Of misschien wel, maar ik kon na 3 jaar zonder nicotine dacht ik wel een jointje pakken in Nederland met nicotine. 2 maanden later weer in Nederland en ik herhaalde de grap..
En nog geen 2 maanden later had ik toch weer een pakje gekocht na veel drank of gewoon omdat ik op vakantie ging.
Geniepig spul!
 

Mindless

DF-koning
Zweefkees
Emeritus Mod
Top Tripreporter
@Mindless mooi omschreven. Dit is ook hoe ik erover denk. De 'voorpret' zonder de downsides te moeten ervaren. Maar o zo verraderlijk om er aan toe te geven en naar het middel te grijpen. Het onterecht romantiseren.
De dopamine wordt al vrijgemaakt in de anticipatie het middel te nemen.

Heb het ook vóór de eerste slok koffie of bier naar binnengaat: ontspanning, fijn gevoel. En had het vóórdat ik daadwerkelijk de wiet inhaleerde, etc.

Op de een of andere manier eisen we dat geluk van iets externs moet komen. Het gewoon natuurlijk toelaten lijkt moeilijk. Maar het is duidelijk compleet mogelijk.
 

Hippie Langwaus

Badass junkie
Als ik, met moeite, een tijdje geen THC had gebruikt en ik weer besloot het te gebruiken, was eigenlijk alleen de eerste keer na de pauze aangenaam. Daarna verviel ik weer in chronisch gebruik en daar is eigenlijk geen lol aan. En toch ging ik daar dan mee door.

Ik ben nu 6 dagen gestopt en weet dat als ik nu THC gebruik dat vast wel fijn voelt. Maar zodra die eerste dosis is uitgewerkt, zit ik heel makkelijk weer in hetzelfde chronische gebruik. Tevergeefs alsmaar die ervaring van de eerste dosis na te jagen.
 

Mindless

DF-koning
Zweefkees
Emeritus Mod
Top Tripreporter
Als ik, met moeite, een tijdje geen THC had gebruikt en ik weer besloot het te gebruiken, was eigenlijk alleen de eerste keer na de pauze aangenaam. Daarna verviel ik weer in chronisch gebruik en daar is eigenlijk geen lol aan. En toch ging ik daar dan mee door.

Ik ben nu 6 dagen gestopt en weet dat als ik nu THC gebruik dat vast wel fijn voelt. Maar zodra die eerste dosis is uitgewerkt, zit ik heel makkelijk weer in hetzelfde chronische gebruik. Tevergeefs alsmaar die ervaring van de eerste dosis na te jagen.
Zo ging dat ook bij mij.

Eerste keer na een tijd niet: heel fijn. En grotendeels daardoor het geniepige van een wietverslaving: jezelf wijs maken dat het je eigenlijk juist goed doet om weer eens zo'n moment van ontspanning en tot jezelf komen te hebben: "wiet is eigenlijk niet zo erg, je zou het zelfs kunnen zien als een soort medicijn..."

Ondertussen vergetend dat je al letterlijk 50 keer eerder precies op dezelfde manier in dwangmatig gebruik bent hervallen.
 

LucidLucy

Verslaafde in herstel
Voor mij geld hetzelfde. Het leukste moment is het plannen, halen en voorbereiden. Vanaf het moment dat de keuze is gemaakt om te gaan gebruiken t/m de laatste voorbereiding. Maar zodra die snuifbuis m'n neus in gaat of de vlam onder de pijp/folie staat, is er niets leuks meer aan en gaat het enkel bergafwaarts.

De romantisatie is zoveel beter dan het daadwerkelijke gebruik...

Alsnog ben ik de laatste keer 6 dagen doorgegaan. Ondanks dat het eigenlijk alles behalve leuk is.
 

Damius

Bewuste gebruiker
Dank jullie wel voor jullie eerlijke en openhartige reacties. Dit voelt voor mij bevrijdend: terug in gebruik is geen optie. De rode draad die ik uit jullie ervaringen haal is dat de voorpret en het romantiseren van gebruik inclusief alle rituelen al de high is. Het gebruik zelf is en/of leidt vrij vlot tot algehele malaise. Het gaat mij helpen om dit topic van tijd tot tijd er even bij te pakken.
 

De Zandman

Badass junkie
Op het moment dat je jouw gebruik besproken hebt als een situatie die je eigenlijk niet meer wilt in een groep of bij andere vormen van hulpverlening, zul je er veel minder plezier aan hebben als je weer gebruikt.
Je zult nooit meer zo genieten van je middel( en) als eerst.
Je zult je schuldig voelen, en misschien jezelf gaan haten omdat je toch weer hebt toegegeven.....
 

Wauzeling

Belezen gebruiker
Oftewel: de verwachting van het goede gevoel (van vervulling) weer te krijgen.

Edit:

En die verwachting is tegelijk al dat goede gevoel dat we willen. Dus we zijn compleet in staat het te hebben zonder het middel te moeten nemen.
De dopamine wordt al vrijgemaakt in de anticipatie het middel te nemen.

Heb het ook vóór de eerste slok koffie of bier naar binnengaat: ontspanning, fijn gevoel. En had het vóórdat ik daadwerkelijk de wiet inhaleerde, etc.

Op de een of andere manier eisen we dat geluk van iets externs moet komen. Het gewoon natuurlijk toelaten lijkt moeilijk. Maar het is duidelijk compleet mogelijk.
Precies en exact dit, je hebt het goed omschreven. Hedendaags wordt je volgegooid met externe factoren ook die je dopamine doen rinkelen, al is het iets simpels als Social Media, Entertainment zoals films, gamen , etc. tot aan verdovende middelen. Terwijl je dopamine van vroegah in ons verder ontwikkelde apenbreintje gewoon was: Honger? Jagen voor voedsel > Dopamine. Het eten ervan > Dopamine. Voortplanting met 1 van de aantrekkelijkste mensen binnen je stam > Dopamine. Slapen > Dopamine en dan op Repeat.

Als je veelvoudig je brein hebt overgestimuleerd met externe factoren die dat veel meer doen dan dat je normaal zou moeten ontvangen, zoals de basic needs. Gaat je brein daarop ook geprogrammeerd worden en dan worden de prioriteiten volledig anders neergelegd. De kunst is om de natuurlijke dopamine aanmaak opnieuw te stimuleren en te accepteren dat je hieraan "genoeg" hebt, want dat heb je ook.
 

C. Ubensis

Experimenterende gebruiker
Het moeilijkste vind ik steevast het "accepteren" dat je een terugval hebt. Een uitglijder bestaat voor mij praktisch niet; en ik ben ook moeilijk in staat de draad daarna weer op te pakken.

Dus ben ik doorgaans dan weer maanden aan het aanmodderen met mijn stemmingswisselingen, gebrek aan energie/initiatief en ga ik eerst weer soort van rock bottom voordat ik weer een nieuwe poging tot stoppen/detoxen onderneem. Ik kan niet een klein "foutje" maken en de draad weer snel oppakken, nee, ik verval direct in een enorm zelfbeklag en schuldgevoel, en mijn verslavingsbrein heeft weer een goede reden om mezelf suf te blowen.

Voor de rest sluit ik me aan bij alles wat hier reeds gezegd is: Inderdaad is het ritueel en de voorpret + de 1e joint belonend. Voor de rest een bodemloze put waar je niet weer in wil vallen..
 
Bovenaan