Cardboard
Wijs gebruiker
Hi allemaal,
Het ging lang vrij goed. Of redelijk genoeg.
Sinds 2, 3 maanden is het enorm snel bergafwaarts gegaan. Voornamelijk de laatste maand.
Hulp was er niet behalve ondersteunend contact. Psych. bleek zodanig overwerkt dat diegene niet meer terug zal komen... ik had bij deze eindelijk "de jackpot", want goede hulp is echt wel uitzonderlijk in mijn ervaringen.
In november hoorde ik dat deze persoon voorgoed weg zal zijn. Deze was in alle 10+ jaren de beste en meeste helpende en begripvolle psych...
Tijdens de afwezigheid van psychologische behandeling heb ik 10 maanden zonder gezeten.
Zelfmoord-'jubileum' van mijn tante half december maakte dat ik me al wat meer verdoving toe stond,
Contact met een familielid (voorheen beste vrienden) wat vrijwel gestopt is. Mijn laatste 2 vriendschappen verloren. Contact met een van mijn bio ouders was opeens nihil.
Alles in een maand of 3 tijd.
En toen wist ik niets anders meer dan terug gaan naar verdoven. Ja, ik wist dat het stom was, maar viel toch in de valkuil van 'één klein flesje Johnny kan wel'. Maar ik kon niet meer stoppen en was en ben radeloos.
Zat (op en af) op de juiste weg zolang ik bij de verslavingszorg zat, dacht ik. Maar werd met protest, zonder pardon uitgeschreven. Het besproken natraject is niet gekomen. Niets.
Ik heb mij nu 'vrijwillig' (hoognodig) aangemeld voor een klinische detox opname, met de hoop op de hulp. Voor de onderliggende problematiek.
Afgelopen week kreeg ik te horen dat het heel snel kan gaan, als in; voor het weekend, of in de dagen erna.
Vanavond hoorde ik dat het nog 6 weken kan duren.
Ik roep en niemand lijkt me te horen. Hoe vraag je om hulp zodat je deze ook echt krijgt?
Heeft iemand tips hoe het proces versneld kan worden? 6 weken wachten gaat niet. De angst was er al maar ben nu erg bang dat er niets gaat gebeuren.
Hoe breng je over hoe urgent het is?
Ervaringen zijn ook zeer welkom.
Bedankt voor het lezen.
Het ging lang vrij goed. Of redelijk genoeg.
Sinds 2, 3 maanden is het enorm snel bergafwaarts gegaan. Voornamelijk de laatste maand.
Hulp was er niet behalve ondersteunend contact. Psych. bleek zodanig overwerkt dat diegene niet meer terug zal komen... ik had bij deze eindelijk "de jackpot", want goede hulp is echt wel uitzonderlijk in mijn ervaringen.
In november hoorde ik dat deze persoon voorgoed weg zal zijn. Deze was in alle 10+ jaren de beste en meeste helpende en begripvolle psych...
Tijdens de afwezigheid van psychologische behandeling heb ik 10 maanden zonder gezeten.
Zelfmoord-'jubileum' van mijn tante half december maakte dat ik me al wat meer verdoving toe stond,
Contact met een familielid (voorheen beste vrienden) wat vrijwel gestopt is. Mijn laatste 2 vriendschappen verloren. Contact met een van mijn bio ouders was opeens nihil.
Alles in een maand of 3 tijd.
En toen wist ik niets anders meer dan terug gaan naar verdoven. Ja, ik wist dat het stom was, maar viel toch in de valkuil van 'één klein flesje Johnny kan wel'. Maar ik kon niet meer stoppen en was en ben radeloos.
Zat (op en af) op de juiste weg zolang ik bij de verslavingszorg zat, dacht ik. Maar werd met protest, zonder pardon uitgeschreven. Het besproken natraject is niet gekomen. Niets.
Ik heb mij nu 'vrijwillig' (hoognodig) aangemeld voor een klinische detox opname, met de hoop op de hulp. Voor de onderliggende problematiek.
Afgelopen week kreeg ik te horen dat het heel snel kan gaan, als in; voor het weekend, of in de dagen erna.
Vanavond hoorde ik dat het nog 6 weken kan duren.
Ik roep en niemand lijkt me te horen. Hoe vraag je om hulp zodat je deze ook echt krijgt?
Heeft iemand tips hoe het proces versneld kan worden? 6 weken wachten gaat niet. De angst was er al maar ben nu erg bang dat er niets gaat gebeuren.
Hoe breng je over hoe urgent het is?
Ervaringen zijn ook zeer welkom.
Bedankt voor het lezen.
Laatst bewerkt: